از کثرت به وحدت رسیدن در نمایش «شیزوفرنی»
بازیگر نمایش «شیزوفرنی» گفت: سماع، بازسازی سمبلیک ریشه گرفتن جهان از یک نقطه است و وصل شدن به نقطه‌ای دیگر و نوعی نیایش به درگاه خدا است.
کارولین خدادیان، بازیگر و طراح حرکت نمایش «شیزوفرنی» در گفتگو با خبرنگار تئاتر صبا اظهار داشت: رقص‌نگاری، طراحی حرکت و کروگرافی به طراحی حرکت هماهنگ و موزون بازیگران روی صحنه گفته می‌شود. بنابراین شخصی که این کار را انجام می‌دهد طراح حرکت و یا کروگرافر است؛ این طراحی حرکت و این موزون بودن حرکت بازیگران روی صحنه درحال حاضر نقشی به‌سزا در تئاتر دارد، به زبان ساده‌تر می‌توان گفت بازیگر می‌تواند احساسات خود را به وسیله زبان بدن خود و براساس ریتم و موسیقی به نمایش بگذارد.
او ادامه داد: در نمایش «شیزوفرنی» موسیقی نقش مهمی دارد و بازیگران می‌بایست براساس ریتم که ساده یا ترکیبی بودن آن بسیار حائز اهمیت است، بتوانند احساسات خود را بیان کنند. علاوه براین؛ قدرت بدنی بازیگران در طراحی حرکت بسیار مهم است و براساس قدرت و توانایی آن‌ها می‌توان به صورت بداهه برخی حرکات را طراحی کرد.
بازیگر نمایش «شیزوفرنی» درباره رقص سماع در این نمایش؛ خاطرنشان کرد: سماع از سمع به معنای شنیدن می‌آید و چرخ زدن های برخلاف عقربه ساعت در یک نقطه ثابت است که می‌تواند ۲۰ تا ۳۰ دور در دقیقه باشد و ساعت‌ها می‌تواند ادامه پیدا کند؛ در واقع بازسازی سمبلیک ریشه گرفتن جهان از یک نقطه است و وصل شدن به نقطه‌ای دیگر در ملکوت. بنابراین رقص سماع نوعی نیایش به درگاه خدا است و نوعی تلاش برای بالا بردن سطح هوشیاری و آگاهی آن شخص محسوب می‌شود. آن شخص برای به‌دست آوردن فیضی به نام عشق این کار را انجام می‌دهد و دلیلی است تا خودبینی و تکبر شخص از بین برود و روح او را برای دریافت انرژی الهی آماده کند. هدف از این چرخش‌های آئینی خالی شدن از افکاری است که تمرکز شخص را از بین می‌برد و در واقع این چرخش‌ها به مثابه کرم چاله‌ای است که مارا از جهان مادی به جهان ماورایی هدایت می‌کند.
او افزود: زمانی که وارد نمایش «شیزوفرنی» شدم درک آن برایم کمی سخت بود چراکه گروتسک بود و من پیش از این تنها در آثار کلاسیک کار کرده بودم. آقای رحیمی‌نصر به صورت خلاقانه این نمایش را نوشته و کارگردانی کرده بودند که من بر اثر تکرار و تمرین توانستم با آن ارتباط برقرار کنم و حرکت‌هایی را به اضافه کنم. در واقع می‌توان گفت موضوع حرکات ما در نمایش از کثرت به وحدت رسیدن است.
خدادیان عنوان کرد: دو شخصی روی صحنه دیده می‌شوند که رنج می‌برند و در واقع یک نفر هستند و از خواب آن یک نفر شخصی که به عنوان مراقب کنار اوست بیدار می‌شود و شروع به نیایش به درگاه الهی با استفاده از رقص سماع می‌کند. این موضوع و این تجربه برای من بسیار جذاب و جالب بود.
او ادامه داد: بدون شک طراحی حرکت در دریافت مخاطب از نمایش نقش بسیار مهمی داشته چراکه مخاطب با موسیقی ارتباط بسیار تنگاتنگی را برقرار می‌کند و موسیقی دلیل به‌وجود آمدن آن حرکات است. بنابراین زمانی که موسیقی پخش می‌شود، بازیگران حرکاتی را که براساس ریتم طراحی شده اجرا خواهند کرد.
این هنرمند تئاتر با تاکید براینکه طراحی حرکت در تئاتر بسیار نادیده گرفته شده است، گفت: به مرور زمان طراحی‌های حرکت در تئاتر بی‌رحم‌تر شده است، پیش از این در تئاترها می‌بینیم که مهمترین موضوع طراحی حرکت بود اما امروزه اینطور نیست. طراحی حرکت قطعا نقش بسیار مهمی خواهد داشت و توانایی بدنی بازیگران برای انجام طراحی‌ها نیز بسیار مهم است، بدن‌ها باید هماهنگ باشد و تمامی بدن‌ها باید یکسان باشد تا طراحی حرکت به درست‌ترین شکل ممکن انجام شود؛ در غیر این صورت فضای طراح حرکت بسیار محدود است.
او ادامه داد: سماع شنیدن صدای ریتم موسیقی و کائنات است؛ بنابراین هرچیزی که درونش عشق باشد سماع است و این رقص نوعی بازیگری است که با بیان بدن و احساس با موسیقی ارتباط برقرار می‌کند و در برابر چشمان مخاطب قرار می‌گیرد. اتفاقی که این روزها رخ داده است؛ تنها یک چرخش است، فرد تنها برای نشان دادن خودش و یک سری موضوعاتی که شنیده یا دیده است تنها نوعی بازی این رقص را یاد گرفته است و انجام می‌دهد.
این هنرمند بیان کرد: از سه سالگی در دنیای موسیقی و رقص بزرگ شده‌ام و همه این موارد را بررسی کرده‌ام. برای مثال تمامی حرکات در سماع باید به سمت چپ به سمت قلب‌مان باشد چراکه گردش خون در سمت چپ توسط قلب به کل بدن هدایت می‌شود اگر غیر از این باشد رقص سماع نیست و تنها برای زیبایی نمایش لباس سماع را به تن کرده و چرخیده‌اند.
او در پایان تاکید کرد: معتقدم در این کار باید فرد حتما یک موسیقی را از بر باشد و درک کند تا بتواند رقص سماع موجود در موسیقی را به وجود خود تبدیل کند و به مخاطب ارائه دهد.
