1918-ի մայիսի 28-ին Հայոց ազգային խորհուրդը Թիֆլիսում «իրեն յայտարարեց Անդրկովկասի հայկական գաւառների գերագոյն եւ միակ իշխանութիւն»: Արեւելեան Հայաստանի վերջին կտորների վրայ ապրող հայութեանը ոչնչացնելու եւ, դրանով իսկ, հայոց քաղաքակրթութիւնը սեփական հայրենիքում բնաջնջելու եկած թուրքական կանոնաւոր բանակին յետ մղելով, հայ ժողովուրդը հնարաւորութիւն ունեցաւ հայրենիքի մի փոքրիկ բեկորի վրայ ստեղծելու պետականութիւն:

Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Արամ Ա կաթողիկոսը Մայիս 28-ի առթիւ պատգամ է յղել։ 

Այսօր նշում ենք Հայոց պետականութեան վերականգնման եւ Հայաստանի Առաջին Հանրապետութեան 102-րդ տարեդարձը։

Անվիճարկելի պէտք է համարել փաստը, որ 1918 թւականի մայիսի 30-ին Հայաստանի անկախութեան յայտարարութեան ընդունումը նախ եւ առաջ ուղղակի արդիւնքն է մայիսեան հերոսամարտերի: Այսինքն եթէ չլինէին այդ յաղթանակները, Թիֆլիսի Հայոց ազգային կենտրոնական խորհրդի որեւէ յայտարարութիւն աւելին չէր արժենայ քան այն թուղթը, որի վրայ տւեալ յայտարարութիւնը գրւել էր: 

Քիչ առաջ Իրանի Իսլ. խորհրդարանի պատգամաւորները մէկ տարւայ պաշտօնավարման ժամկէտով խորհրդարանի նախագահ ընտրեցին Մոհամմադ Բաղեր Ղալիբաֆին:

Մայիս 28-ի առաւօտն է Հայաստանի մէջ։ Շուտով կը ծագի Հայուն Արեւը՝ լուսաւորելու հայրենի հողը Լորիէն Երեւան, Արցախէն Սիւնեաց Աշխարհ, Արարատեան Դաշտէն Կարս ու Արտահան, եւ մինչեւ Էրզրում, Սասուն ու Վան։ Շնորհաւոր Մայիս 28 եւ Անկախութեան օր։