Աշխարհի յարափոփոխ, անորոշ ու տագնապահար ներկայ այս վիճակը ողջ մարդկութիւնը դէմ-յանդիման է դրել բազմաթիւ ու անմեկնելի մարտահրաւէրների առաջ։ Անցեալ ամբողջ տարին մարդկութիւնը ապրեց ու դեռ շարունակում է ապրել տագնապներով ու անորոշութեան շղարշով քօղարկւած կեանք։ Մի համաճարակ չնւաճւած մի այլ համաճարակ գլուխը արդէն բարձրացրել եւ վտանգ է սպառնում աշխարհին։

Մարդասիրութիւն բառը նոյնիսկ չափազանց շա՜տ է մարդկանց կատարած բարիքների համար օգտագործել, որովհետեւ Աստծու անհամեմատելի մարդասիրութիւնը ջնջել է այս գաղափարի բոլոր սահմանագծերը: Ի՞նչ է նշանակում լինել Աստւած ու խոնարհւել եւ զգենուլ մարդկային բնութիւնը…: Մարդու մեղանչական ու սահմանափակ կարողականութեամբ բնութիւնը ինչպէ՞ս վերածել աստւածային անսահմանելի ու անպարագրելի բնութեան համար ընկալուչ արգանդի…:

Այս տարի տարբեր զգացումներով ենք պատրաստւում դիմաւորել Սուրբ Ծննդեան խորախորհուրդ տօնը: Մարդկային փորձառութիւնից բխող իմաստութիւնը մեզ փոխանցում է հետեւեալ ճշմարտութիւնը.- «Պատմութիւնը ինքնիրեն կրկնում է», եւ իրօք, ճիշտ հարիւր տարի յետոյ մեր ներաշխարհի մէջ գոյացած անտանելի ծանրութիւնը թանձր մառախուղի նման մի անգամ եւս պատել է մեր միտքը, սիրտն ու հոգին:

Ծնունդ է դարձեալ. Աստուծոյ ծնունդ, հայու ծնունդ։

«Խորհուրդ մե՜ծ եւ սքանչելի՜…»։

Այս տարի, սակայն, Ծննդեան աւետիսը տխուր կը հնչէ հայ եկեղեցւոյ կամարներուն տակ։ Սգաւոր է հայու հոգին։ Մթագնած է հայկական աշխարհը՝ Արցախէն Հայաստան եւ Սփիւռք։

Այսօր, երեքշաբթի, Թեհրանի քաղաքապետ դոկտ. Հանաչիի ձեռամբ մայրաքաղաքի վեցերորդ շրջանի փողոցներից մէկն անւանակոչւեց նահատակ Անդրանիկ Մկրտչեանի անւամբ:

Ներկայ իրականութիւնը մերժում է այն պատմագիտական տեսակէտը, ըստ որի` անհատների դերը վճռորոշ չէ պատմական գործընթացներում: Եթէ այսօրւայ եւ 100-102 տարի առաջւայ հայաստանեան իրականութիւնը զուգահեռենք, ապա ակնյայտ կը դառնայ, որ մի դէպքում դարերով պետականազուրկ երկրի մի սերունդ, ցեղասպանւած ազգի մէջ ոգի ներարկելով, կարողացել է պետականութիւն կերտել, իսկ միւս դէպքում, հարիւրամեայ պետականութեան ու ինքնազարգացման ճանապարհ անցած նոյն ժողովրդի մի զգալի զանգւածի մէջ բացասական կրքեր գրգռելով, ապազգային եւ օտարասուն տարրը կարողացել է յաղթանակած ու կայուն պետութիւնը տանել կործանման: 

Կարդացի տգէտ դաւաճանի ինքնարդարացման անյաջող փորձը։ Ընդհանուր տպաւորութիւնն այն էր, որ գրողը անթաքոյց ատելութիւն է ունեցել եւ ի սկզբանէ չի հաշտւել Արցախեան յաղթանակի հետ։ Իր բնոյթով լինելով ամէն ինչ հերքող, մինչեւ իրեն գոյութիւն ունեցած Հայաստանը իր ամբողջութեան մէջ մերժող, այս արարածը փորձ է անում իր նմաններին ներշնչել, որ Արցախեան յաղթանակն ի սկզբանէ անհեռանկար մի արկածախնդրութիւն էր, որի արդիւնքը վաղ թէ ուշ այսպիսին էր լինելու։

ՀՅԴ Լիբանանի Կեդրոնական կոմիտէի ներկայացուցիչ, երեսփոխան Յակոբ Բագրատունի երէկ` երկուշաբթի, 4 յունուար 2021-ին հարցազրոյց մը ունեցաւ «Վանայ ձայն»-էն: