Հաշւած ժամերից յետոյ հրաժեշտ ենք տալու 2020 թւականին: Թւական, որի մասին յաջորդող սերունդները դեռ շատ երկար ժամանակ (չասելու համար յաւերժ) յիշելու եւ ուղղակի թէ անուղղակի առնչակից են լինելու՝ պատմա-հասարակական եւ հոգե-մտաւոր օրինաչափութիւնների թելադրանքներով:
Դ. Մ.
Հաշւած ժամերից յետոյ հրաժեշտ ենք տալու 2020 թւականին: Թւական, որի մասին յաջորդող սերունդները դեռ շատ երկար ժամանակ (չասելու համար յաւերժ) յիշելու եւ ուղղակի թէ անուղղակի առնչակից են լինելու՝ պատմա-հասարակական եւ հոգե-մտաւոր օրինաչափութիւնների թելադրանքներով:
1- Որպէս հինաւուրց համայնք, իրանահայութիւնը եւս անմասն չմնաց գրեթէ հէնց անցնող տարեսկզբից իր հրեշաւոր գլուխը բարձրացրած կորոնավարակի համաշխարհային պանդեմիայից: Ֆիզիկական ցաւալի կորուստներից զատ, պարտաւորւեցինք դիմագրաւել համայնքային ու հասարակական աննախադէպ բացերը, որոնք առաջացան ինչպէս անհատական-ընտանեկան, այնպէս էլ եւ յատկապէս մեր հաւաքական կեանքում ու փոխյարաբերութիւններում, որոնք, ինչ խօսք՝ կարեւոր նախադրեալներն են համայնքային կենսունակ կեանքի յարատեւմանը: Եւ իրաւամբ պէտք է փաստել, որ մեր աւանդական փոխյարաբերութիւնները, որոնք տասնամեակներ շարունակ դաջւած էին մեր հոգեւոր, կրթական-դպրոցական ու մարզա-մշակութային եւ միութենական ապրելակերպում, փոխարինւեցին արհեստական, անհարազատ եւ այսպէս ասած՝ առցանց փոխյարաբերութիւններով, որոնք, յուսանք վերստին կը փոխարինւեն մեր համայնքին հոգեհարազատ՝ աւանդականով...:
2- Դարձեալ որպէս հինաւուրց եւ յատկապէս ամենահայաստանամերձ համայնք, ազգային արժանապատւութեան եւ համազգային նշանակութեան օրինաչափութիւններից մղւած՝ պարտաւորւել ենք ծանրագոյն մարտահրաւէրներ դիմագրաւել հայրենական՝ Արցախա-հայաստանեան առգոյ իրողութեանց բախտորոշ-ճակատագրական եւ իրաւամբ տատասկոտ ճանապարհին:
Եւ այսպէս՝ լոկ պամտութեան գրքերում տեսած-կարդացած հայրենազրկման ցաւագին դրւագների առարկայօրէն ականատեսը դարձանք նոյն՝ 2020 թ.-ի վերջին ամիսներին ու օրերին, ամենաթանակագին մարդկային կորուստների՝ հազարաւոր նահատակներ զոհասեղանի վրայ տեսներով…: Դրանից բացի, ապրում ենք ծանրագոյն վիշտը համազգայնօրէն, ի տես բազմահազար վիրաւորների, հաշմանդամների, անհետ կորածների եւ գերիների դառնագոյն ճակատագրի:
Ապագայի հաշւին մեծագոյն մարտահրաւէր, որը հայը փորձում եւ որ պարտաւո՛ր է դիմագրաւել համազգայնօրէն, նախ՝ սրբագրելու համար յատկապէս ապիկար ու անձնատուր իւրայինի կողմից նսեմացւած-խոցւած ազգային արժանապատւութիւնը, եւ ապա՝ վերականգնելու համար հայրենական-պետական անվտանգութիւնը, արժանապատիւ ինքնիշխանութիւնը եւ հող-հայրենիի անսակարկելի ամբողջականութիւնը…:
Ահաւասիկ, այս համընդհանուր օրակարգով է, որ բովանդակ հայութիւնը դիմաւորման է գնում Նոր տարւան, յարատեւ պայքարի յաղթական երթի ու աւարտի մտասեւեռումով…:
