Իւրաքանչիւր անհատ ունի յաջողութեան ընկալման սեփական յարացոյցը՝ անհատական հայեացքներն, արժեհամակարգը, յաջողութիւնն ընկալելու բանաձեւը եւ ըստ այդմ, ապագան տեսնելու, պատկերելու, կերտելու եւ քայլեր ձեռնարկելու սեփական մտահորիզոնն ու այդպիսով՝ գործողութիւնների յաջորդականութեան ծրագիր-քայլերը, որոնց իրագործումը կարող է երաշխաւորել պատկերած յաջողութեան ձեռք
ՍԻՒՆԷ ՖԱՐՄԱՆԵԱՆ
Իւրաքանչիւր անհատ ունի յաջողութեան ընկալման սեփական յարացոյցը՝ անհատական հայեացքներն, արժեհամակարգը, յաջողութիւնն ընկալելու բանաձեւը եւ ըստ այդմ, ապագան տեսնելու, պատկերելու, կերտելու եւ քայլեր ձեռնարկելու սեփական մտահորիզոնն ու այդպիսով՝ գործողութիւնների յաջորդականութեան ծրագիր-քայլերը, որոնց իրագործումը կարող է երաշխաւորել պատկերած յաջողութեան ձեռք բերումը։
Սակայն, հայութեան առջեւ կուտակւած անթիւ ու անհամար խնդիրներն ինքնին ապացուցում են, որ որեւէ մէկն ի զօրու չէ զուտ անձնական առաջնահերթութիւնները յաջորդականելու, կամ համընդհանուր ձեռբերումների համար միայնակ ռազմավարութիւն մշակելու ջանքերով երաշխաւորել ազգային յաջողութիւն: Նման բանի ի զօրու չէ ոչ մէկ։ Թէեւ, այս փաստի ամրագրումն ամենեւին չի հերքում մարդկանց անձնական նախընտրութիւնների ցուցակն ունենալու, յաջողութեան հասնելու համար սեփական մտահորիզոնն ունենալու իրաւունքն ու, թէկուզ, այդ «տարածութիւնը» մենաշնորհելու արտօնութիւնը։ Սակայն, փաստն այն է, որ հայութեան, կամ Հայաստանի ապագայ զարգացման յաջողութեան կերտումն էապէս կախւած է ո՛չ թէ անհատական մակարդակի նախընտրութիւնների համար առաջնահերթութիւններ ճշտելուն, այլ, անցման՝ համընդհանուր յաջողութեան ծրագրի վերաբերեալ համաձայնութեան:
Մի յաջողութեան յարացոյցի, որի շուրջ համախոհութեան կը հասնեն հայութեան բոլոր ազդեցիկ գործօնները՝ապահովելով համընդհանուր լիակատար կոնսենսուսի ձեւաւորման պայմաններ, որին իրենց մտաւոր լիակատար ներդրումը կը բերեն հասարակական տարբեր խմբերի ազդեցիկ խաղացողներ՝ նախապատրաստելով հնարաւորութիւնների իրացման համար պարարատ հող:
Նման մթնոլորտի ձեւաւորումը կապահովի միասնական կարծիք-համաձայնութիւն ունենալու ազգային հզօրացման ծրագրի, ազգային ռազմավարութեան վերաբերեալ, ինչը կարտացոլի տարբեր սոցիալական դերակատաների միջեւ երկխօսութեան համընդհանուր մթնոլորտ։ Հետագայում՝ այն մթնոլորտը տարածելով՝ սփիւռքում, Հայաստանում, Արցախում ապրող բոլոր հայերի վրայ։
Իհարկէ, ինչպէս նշեցի, նման խօսոյթին կարեւոր է ներգրաււած լինեն եւ աջակցեն հասարակութեան տարբեր խաւերի պատասխանատու եւ յանձնառու ներկայացուցիչներ, որոնք մտահոգւած են հայութեան ապագայով, որոնց ռեսուրսների մոբիլիզացումը մեզ բոլորիս կը մղի համախմբման ու աշխատանքի: Եւ, որի արդիւնքները կը յանգեցնի համատեղ, համընդհանուր ըմբռնումի եւ միասնականութեան:
Համընդհանուր կոնսենսուսի արդիւնքում անհրաժեշտ է վերահաստատել տալ այնպիսի կարեւոր հարցերին, ինչպիսիք են ազգային տեսլական (vision), ազգային առաքելութիւն (mission) եւ ազգային արժեհամակարգը (value)։
Պատասխանելով հետեւեալ հարցադրումներին՝ ինչպիսի Հայաստանի եւ Արցախի ենք ձգտում բոլորս, ո՞րն է ապագայի մեր համընդհանուր պատկերացումը, ո՞րն է հայութեան առաջադրանքը՝ համաշխարհային զարգացման համատեքստում, որո՞նք են արժեհամակարգային այն կողմնորոշիչներն, որով առաջնորդելու եւ սահմանելու ենք վարքագծային մեր համընդհանուր կանոնները, որոնք մեզ ուղեկցելու է ազգային յաջողութեան կերտման ամբողջ ընթացքում։
Պարզ է, որ նմանօրինակ հարցերի հանդէպ միասնական կարծիք ունենալը հրամայական է ժամանակակից հայ մարդու համար: Արցախեան վերջին պատերազմը, Արցախի տարածքների կորուստը, Արցախի աւելի քան 50 օրեայ շրջափակում, պարտւողականութեան շարունակական դրւագներ, անտարբերութեան մթնոլորտ, այս ամէնն, ահազանգում է միմիայն համընդհանուր միասնականանութիւն ձեւաւորելու վերջին հնարաւորութեան իրացման կարեւորութեան մասին։
Պարզ է, որ եթէ նոյնիսկ ճգնաժամային այս իրավիճակը մեզ չմղի համաձայնութիւն ձեւաւորել, աշխատել, աղէտը կանգնեցնել, ապա Հայաստանին սպասւում է պետականութեան լիակատար կորուստ, իսկ արցախահայութեան իրաւունքների իրացումը, որքան էլ ցաւալի լինի, մնալու է հերթական չիրագործած ազգային իղձի կամ թէկուզ՝ իլուզիայի մակարդակի։
Թէեւ, կարեւոր է արձանագրել, որ Արցախը բազմիցս է արտայայտել իր վճռակամութիւնը՝ յանուն իր իրաւունքների վերջնական իրացման պայքարը շարունակելու մասին, սակայն մեր համատեղ եւ համընդհանուր նպատակների իրագործումը վերջնականապէս հնարաւոր է միայն միասնականութեան կայացման անբեկանելի վճռով:
Հակառակ դէպքում, հայկական պետականութիւնն որպէս այդպիսին կը դադարի գոյութիւն ունենալուց:
