ՀՀ ԱԺ «Հայաստան» խմբակցութեան պատգամաւոր, ՀՅԴ Հայաստանի ԳՄ անդամ Լիլիթ Գալստեանի ելոյթը ԵԱՀԿ Խորհրդարանական վեհաժողովում.
«alikonline.ir» - ՀՀ ԱԺ «Հայաստան» խմբակցութեան պատգամաւոր, ՀՅԴ Հայաստանի ԳՄ անդամ Լիլիթ Գալստեանի ելոյթը ԵԱՀԿ Խորհրդարանական վեհաժողովում.
«Երեսուն տարի առաջ Հայաստանն անդամակցեց ԵԱՀԿ-ին՝ կարեւորելով կազմակերպութեան նպատակներն ու ՄԱԿ-ի կանոնադրութեան սկզբունքները։
Մենք համոզւած էինք, որ մեր յանձնառութիւններն ու նպատակները կիսում են բոլոր անդամ երկրները, եւ անհերքելի հեղինակութիւն ունեցող այնպիսի կազմակերպութիւնում, ինչպիսին ԵԱՀԿ-ն է, երկակի ստանդարտները տեղ չունեն։
Ցաւօք, այս համուզումը խաթարւեց, երբ առերեսւեցինք ցաւալի իրականութեան հետ. ԵԱՀԿ-ն ի զօրու չեղաւ դատապարտել 2020թ. աշնանը Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի կողմից սանձազերծւած ագրեսիան, ուր բացայայտ էր զինեալ ահաբեկիչների ներգրաււածութիւնը:
ԵԱՀԿ-ն լռեց, երբ Ադրբեջանը պատերազմական յանցագորգութիւններ էր իրականացնում՝ Լեռնային Ղարաբաղի խաղաղ բնակչութեան դէմ վարելով էթնիկ զտումների քաղաքականութիւն, գործածելով քիմիական զէնք եւ կասետային ռումբեր։
Նոյեմբերի 9-ի եռակողմ համաձայնագրով Լեռնային Ղարաբաղում կանգնեցւեց անմարդկային արիւնահեղութիւնը, սակայն հակառակ ադրբեջանական պաշտօնական շրջանակների պնդումներին՝ հակամարտութիւնն իր քաղաքական լուծումը չի ստացել։
Ըստ էութեան, Հայաստանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի առջեւ ծառացած անվտանգային մարտահրաւէրներն աւելի են սրւել, եւ դրանք պակաս կարեւոր չեն, քան Արեւելեան Եւրոպայի անվտանգային խնդիրները։
Այսպէս կոչւած «խաղաղութեան դարաշրջանում» հայկական կողմն ունեցել է աւելի քան 120 զոհ։
Ադրբեջանը տարածքային պահանջներ է ներկայացնում Հայաստանին, շարունակում է էթնիկ զտումների, մշակութային եւ պատմական յուշարձանների իւրացման եւ ոչնչացման քաղաքականութիւնը, ագրեսիւ ատելութեան հռետորաբանութիւնն ընդդէմ Հայաստանի եւ հայ ժողովրդի։
Պէտք է պատրանք չունենալ, թէ ուժի կիրառմամբ կարելի է խաղաղութեան հասնել։ Ցանկացած համաձայնութիւն, որը կառուցւում է ուժի կիրառութեամբ, հարկադրաբար եւ ժողովրդի կամքին հակառակ՝ գեներացնում է նոր բախումներ ու ագրեսիայի հնարաւորութիւն ստեղծում։
Մի ողջ ժողովրդի կեանքի եւ ինքնորոշման իրաւունքը չի կարելի զոհաբերել աշխարհաքաղաքական կամ տնտեսական շահերին։ Ոչ էլ կարել է այդ ժողովրդին տարածաշրջանային կամ համաշխարհային դերակատարների միջեւ տարաձայնութիւնների պատանդ դարձնել:
20-րդ դարի առաջին ցեղասպանութիւնը վերապրած հայ ժողովուրդի յիշողութեան մէջ դաջւած են աշխարհաքաղաքական այսպիսի շահերի սարսափելի հետեւանքները։
Այս համատեքստում կարեւոր է, որ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահող երկրները վերահաստատեն իրենց յանձնառութիւնը՝ վերսկսելու Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտութեան համապարփակ կարգաւորման շուրջ բանակցութիւնները՝ հիմնւած ինքնորոշման իրաւունքի սկզբունքի վրայ»։
