Առաջին հայեացքից ազգայնականութիւնը չխրախուսող եւ լիբերալ արժէքների քարոզիչ Եւրոպան ու գլոբալ առումով Արեւմուտքն Ուկրայինայում քարոզում են ոչ միայն ազգայնականութիւն, այլեւ ամէն ջանք գործադրում են, որ Ուկրայինայում վերականգնւի կամ նորովի ստեղծւի ֆաշիստական վարչակարգ ու համակարգ, ինչպէս նաեւ ֆաշիզմի գաղափարախօսութեամբ առաջնորդւող հասարակութիւն։
ՎԱՀԷ ՍԱՐԳՍԵԱՆ
Առաջին հայեացքից ազգայնականութիւնը չխրախուսող եւ լիբերալ արժէքների քարոզիչ Եւրոպան ու գլոբալ առումով Արեւմուտքն Ուկրայինայում քարոզում են ոչ միայն ազգայնականութիւն, այլեւ ամէն ջանք գործադրում են, որ Ուկրայինայում վերականգնւի կամ նորովի ստեղծւի ֆաշիստական վարչակարգ ու համակարգ, ինչպէս նաեւ ֆաշիզմի գաղափարախօսութեամբ առաջնորդւող հասարակութիւն։
Ճիշտ նոյնկերպ Արեւմուտքը նորովի խրախուսեց վրացական ազգայնականութիւնը, որը Սահակաշւիլու օրօք վերաճեց ֆաշիզմի՝ այն աստիճան, որ սահմանին Պարոյր Սեւակի գիրքը յայտնաբերւելու դէպքում հայազգի ուղեւորը յայտարարւում էր պետութեան թշնամի։
Այդ նոյն Արեւմուտքը մերօրեայ Հայաստանում միլիոնաւոր դոլարներ է ծախսում ճիշտ հակառակ ուղղութեամբ, այն է՝ հայկական ազգայնականութիւնը ոչնչացնելու, ազգային արժէքները, կրօնը, ազգային ինստիտուտները, հասարակական-քաղաքական ուժերը կազմաքանդելու, փոխարէնը՝ այլասերում, պիղծ եւ կործանարար համակարգեր ներդնելու համար։
Սա՛ է «բարձր արժէքներ» դաւանող Արեւմուտքի վարքագիծը։ Եւ կապիկի այս վարքագծի տէր միջազգային հանրութեան հնարաւոր դատապարտումներն ու Հայաստանին ագրեսոր համարելու հնարաւոր պարագան թմբկահարելով՝ ժամանակին Տէր-Պետրոսեանի վարչակարգը ոչ միայն չմտաւ արդէն անձնատուր եղած եւ գրեթէ դատարկւած Նախիջեւան, այլեւ անխնայ կասեցրեց Արցախի ազատագրման գործընթացը՝ արհեստական բազմաթիւ դժւարութիւններ ստեղծելով դէպի Քռի աւազան առաջացող հայկական զօրաջոկատների համար։
Ցաւօք, հետագայ տարիներին եւս ոչ միայն ապրեց, այլեւ, ի վերջոյ, յաղթանակեց ՀՀՇ-իզմի այս ստրկամիտ մտածողութիւնն ու մօտեցումը՝ վերաճելով մերօրեայ ողբերգութեան առանցքային հիմնաքարի։
Ապրեց ու յաղթանակեց, քանզի հիմնարար գնահատականներ չտրւեցին ՀՀՇ-ին եւ վերջինիս կործանարար մօտեցումներին. չլուծարւեց ՀՀՇ-ական բանդաների օրօք (1995թ.) ձեւաւորւած խորհրդարանը, այն շարունակեց գործել, եւ այդ նոյն ՀՀՇ-ական խունտայի ներկայացուցիչները հասցրեցին սողալ այս ու այն տեղ՝ վերստին մնալով ջրի երեսին։ Նրանք թէեւ հագան նոր դիմակներ եւ հաճոյքով ստանձնեցին նոր դերեր, սակայն թաքուն պահպանեցին իրենց սրտի ՀՀՇ-իզմը։
Տարիների ընթացքում արեւմտեան կազմաքանդիչ ուժերի աննախադէպ ակտիւացմանը զուգահեռ ՀՀՇ-ն նորովի բողբոջեց, ծաղկեց, ներւեցին ու բանտերից ազատւեցին Նիկոլը, Գռզոն՝ իրենց թաշախուստով, անգամ հին ու կործանարար այդ խմբակի որոշ ներկայացուցիչներ ստացան պաշտօններ (Ալեքսան Արզումանեան, Տիգրան Յակոբեան եւ այլք)։
Արդիւնքում՝ ՀՀՇ-իզմը յաղթանակեց եւ իշխանութեան ղեկին յայտնւեց «նիկոլիզմի» կերպարանքով: Վերջինիս տրիումֆի դոփիւնների տակ կարճ ժամանակում ամբողջութեամբ օտարւեց Արցախը, մեր աչքի առջեւ ջախջախւում է Հայաստանի պետականութիւնը, իսկ հայ ժողովրդին խրոխտ քայլերով տանում են ստրկութեան։
Յ.Գ. Ճիշտ հակառակը՝ այդ նոյն Արեւմուտքը կամ միջազգային հանրութիւնը Թուրքիային, այժմ նաեւ՝ Ադրբեջանին, յարգում է եւ հաշւի նստում նաեւ այն բանի համար, որ Թուրքիան աշխարհի քթի տակ 1974թ. նւաճեց Հիւսիսային Կիպրոսն ու աշխարհում միակ պետութիւնը լինելով, ով ճանաչել է այն, պահում է իր ձեռքում՝ առաջիկայ հազարամեակում այն յանձնելու որեւէ ծրագիր չունենալով։
Նոյնկերպ Հայաստանին աշխարհը յարգում էր եւ հաշւի նստում հէնց Արցախի նւաճման համար։
Եւ վերստին կը լինենք ոչ թէ ագրեսոր, այլ տարածաշրջանային վագր ու բոլորի կողմից ընդունւած, եթէ սպանենք մեր մէջ ՀՀՇ-իզմ-նիկոլիզմն ու գծենք ա՛յ այս՝ իրական ու երկարատեւ խաղաղութեան քարտէզը։
Yerkir.am
