«Երկիր մեդիա» ընդդիմադիր՝ Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեանը հարող հեռուստաընկերութիւնը, ըստ ամենայնի, զրկւելու է հանրապետական սփռման արտօնագրից: Այդպիսի որոշում է ընդունել Հեռուստատեսութեան եւ ռադիոյի յանձնաժողովը, այսպէս կոչւած, մրցոյթի արդիւնքում: Այնպէս չի, որ ես այդ կուսակցութեան համակիր եմ՝ ազգայնական գաղափարախօսութիւնն ինձ սրտամօտ չէ: Բայց, ազատական լինելով, ես կողմ եմ, որ Հայաստանում հնչեն տարբեր ձայներ, քարոզւեն տարբեր գաղափարներ, արտայայտւեն տարբեր՝ իշխանամէտ եւ ընդդիմադիր հայեացքներ:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄԵԱՆ
«Երկիր մեդիա» ընդդիմադիր՝ Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեանը հարող հեռուստաընկերութիւնը, ըստ ամենայնի, զրկւելու է հանրապետական սփռման արտօնագրից: Այդպիսի որոշում է ընդունել Հեռուստատեսութեան եւ ռադիոյի յանձնաժողովը, այսպէս կոչւած, մրցոյթի արդիւնքում: Այնպէս չի, որ ես այդ կուսակցութեան համակիր եմ՝ ազգայնական գաղափարախօսութիւնն ինձ սրտամօտ չէ: Բայց, ազատական լինելով, ես կողմ եմ, որ Հայաստանում հնչեն տարբեր ձայներ, քարոզւեն տարբեր գաղափարներ, արտայայտւեն տարբեր՝ իշխանամէտ եւ ընդդիմադիր հայեացքներ:
Անցած շաբաթ ՀՌՀ ընդունած որոշումն ինձ համար անսպասելի չէր: Յանձնաժողովի ներկայիս անդամները բազմիցս հանդէս են եկել կրքոտ իշխանամէտ ելոյթներով՝ «նախկինների թալանի» եւ այլնի մասին, այսինքն՝ հնչեցրել են իշխանութեան քարոզչական թէզերը: Դրանից յետոյ դժւար է ակնկալել, որ յանձնաժողովը կընդունի օբիեկտիւ, չքաղաքականացւած որոշում:
Յիշեցնեմ՝ երբ 2002 թւականին եթերից էր զրկւում «Ա1+»-ը, Քոչարեանին լոյեալ լրատւամիջոցներն, ըստ էութեան, սատարեցին այդ որոշմանը՝ յայտարարելով, որ խօսքի ազատութեանը ոչինչ չի սպառնում: Այդպէս վարւեցին մերձիշխանական բոլոր ԶԼՄ-ները՝ բացի Yerkir.am-ից: Պատճառը, հաւանաբար, այն էր, որ 1990-ական թւականներին դաշնակցական մամուլն արդէն առնչւել էր լրատւամիջոց փակելու հակադեմոկրատական պրակտիկային: Իշխանութիւնները 30 տարւայ ընթացքում պարբերաբար փոխւում են, իսկ գործելակերպը մնում է նոյնը, եւ պատմութիւնը հիմնականում կրկնւում է:
Կրկնւում է, բայց՝ ոչ ամբողջութեամբ: Քոչարեանի կողմից «Ա1+»-ի փակումը մեր քաղաքացիների մեծամասնութեան մօտ արդարացի ցասում էր առաջացրել: Իսկ «Երկիր մեդիայի» դէպքում շատերը մեկնաբանութիւններում գրում են՝ «լաւ են արել», «վաղուց պէտք էր փակել»: Այդ առիթով թոյլ տւէք մի անեկդոտ յիշեցնել: Առնէտը հարցնում է գերմանամկանը (хомяк-ին)՝ (մուկ` Hamster, ԽՄԲ.) «ինչո՞ւ են բոլորն ինձ ատում, իսկ քեզ՝ գուրգուրում, չէ՞ որ մենք բարեկամներ ենք»: Գերմանամուկը պատասխանում է՝ «ամբողջ խնդիրը PR-ի մէջ է»:
Եկէք արժանին մատուցենք այսօրւայ իշխանութիւններին՝ PR-ը նրանց մօտ լաւ է ստացւում: Դա հեշտ է յատկապէս այն դէպքում, երբ կայ «նախկինների» միֆը, որով կարելի է ծածկել ամէն ինչ: Լրատւամիջո՞ց ենք փակում, բայց Քոչարեանը դա աւելի կոպիտ էր անում: Մենք բարեկամներին հնարաւորութիւն ենք տալիս խոշոր պետական տենդերնե՞ր շահելու, բայց տեսէք՝ նախկինների բարեկամները նոյնպէս շահում են, հետն էլ վատ են աշխատում: Մենք Հանրապետութեան հրապարակի շէնքերի պատերը ծակծկում ենք, բայց նախկիններն էլ էին ծակում: Կարեւոր չէ, որ այդ բոլոր փաստարկների մէջ որեւէ տրամաբանութիւն չկայ՝ եթէ ես վատ բան եմ անում, ապա նախկինում արւած վատ բաները դրա արդարացումը չեն: Կարեւոր է, որ դա համոզիչ հնչի զանգւածների համար: Քաղաքականութեան մէջ արւում է ոչ թէ այն, ինչ լաւ է, ճիշտ է, բարոյական է, այլ այն, ինչ արդիւնաւէտ է: Ինչպէս ասում են ցինիկ ռուս փիառշիկները՝ «пипл хавает» (Հալալ է)։
Aravot.am
