سخنرانی آرا شاوردیان در مراسم یکصد و دهمین سالگرد نسل کشی ارمنیان در تهران
مراسم یکصد و دهمین سالگرد نسل کشی ارمنیان صبح امروز پنجشنبه (۴ اردیبهشت ۱۴۰۴) در کلیسای سرکیس مقدس تهران برگزار شد.
آرا شاوردیان، نماینده مسیحیان ارمنی تهران و شمال کشور در مجلس شورای اسلامی در این مراسم به ایراد سخن پرداخت.
متن سخنرانی به این شرح است:
به نام خدا
درود بر روان پاک بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و سلام و احترام
خدمت مقام معظم رهبری،
با نثار احترام به روان مطهر بیش از یک و نیم میلیون شهید نسل‌کشی ارمنیان،
و با سلام خدمت شما حضار گرامی
یکصد و ده سال پیش، در بهاری خونین، فاجعه‌ای روی داد که وجدان نوع بشر را به لرزه در آورد. بیش از یک و نیم میلیون ارمنی، تنها به جرم داشتن هویت متفاوت، قربانی تصمیمی شوم و از پیش طراحی‌شده شدند. این نسل‌زدایی، حادثه‌ای ناگهانی نبود، بلکه نقشه‌ای سازمان‌یافته برای حذف یک ملت از پهنه ی جغرافیای تاریخی و فرهنگی جهان بود.
نسل‌کشی ارمنیان در سال ۱۹۱۵، نه پیامد اجتناب‌ناپذیر جنگ، بلکه ابزاری سیاسی بود در خدمت پروژه‌ای شوم؛ پروژه‌ای که در قالب تبعیدهای اجباری، قحطی ، کشتارهای بی‌رحمانه و نابودی فرهنگی، به‌طور سیستماتیک اجرا و به حذف فیزیکی و معنوی یک قوم از سرزمین مادری‌اش انجامید.
اکنون، با گذشت بیش از یک قرن از آن فاجعه دردناک، زخم آن همچنان تازه است؛ نه به سبب تکرار خاطره، بلکه به دلیل تداوم انکار و سکوتی که همچنان وجدان بشری را می‌آزارد.
دولت ترکیه امروز، به عنوان جانشین قانونی امپراتوری عثمانی، به‌جای پذیرش مسئولیت اخلاقی و تاریخی این واقعه، همچنان بر انکار حقیقت اصرار می‌ورزد؛ انکاری که خود گونه ای از تداوم جنایت است.
افزون بر این، الگوی انکار، به الگویی برای سایر ظلم پیشگان در جهان امروز بدل شده است که با الهام از همان قساوت ها، به حذف هویت‌های قومی، فرهنگی و دینی ملت ها بپردازند؛ از سیاست‌های نژادپرستانه علیه جمعیت ارمنی قره‌باغ که به تبعید اجباری آنان از سرزمین مادری خود انجامید تا اقدامات ستمگرانه رژیم کودک کش صهیونیستی در غزه، تا جنایات بی‌پاسخ مانده علیه ملت‌های مظلوم منطقه.
در چنین شرایطی، جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر اصول و آموزه های دینی، اخلاقی و انسانی، همواره پناهگاه مظلومان و ندای عدالت‌طلبان بوده و با بهره جویی از این اصول، زیستی برابر، عزتمند و محترمانه را برای تمامی اقوام و پیروان ادیان الهی در این مرز و بوم تضمین نموده است.
برای ملت بزرگ ایران، مظلوم، مظلوم است؛ خواه کودک ارمنی باشد که در سال ۱۹۱۵ در جاده‌های تبعید به کام مرگ فرستاده شد ، خواه کودک فلسطینی که امروز در غزه، قربانی سیاست‌های توسعه‌طلبانه و بی‌رحمانه رژیم اشغالگر می‌شود. مظلوم، فارغ از نژاد و مذهب، سزاوار یاری و دفاع، و ظالم، خواه عثمانی دیروز باشد یا رژیم صهیونسیتی امروز، محکوم و سزاوار مجازات است.
ایستادن در برابر جنایتکارانی که در سودای تکرار تاریخ‌اند، وظیفه‌ای تاریخی، انسانی و دینی است. اما این ایستادگی، نیازمند آگاهی بخشی، تربیت وجدان جهانی، و خوانشی روشن و مسئولانه از تاریخ است. آن‌چه ما به‌دنبال آنیم، نه انتقام از سر خشم، که تحقق عدالت است؛ عدالتی که نخست با شناخت، سپس با پایداری، و نهایتاً با مطالبه صریح و اصولی، ممکن می‌شود.
در پایان، بر خود لازم می‌دانم از تمامی عزیزانی که در برگزاری این آیین بزرگداشت نقش‌آفرین بوده‌اند، صمیمانه قدردانی نمایم. از مسئولان محترم کشور، به‌ویژه وزارت‌خانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی، کشور، استانداری و فرمانداری تهران بزرگ؛ از هیئت محترم برگزاری مراسم و انجمن‌های پرتلاش جامعه ارمنیان تهران و از نیروهای خدوم فراجا که با تلاش بی‌وقفه و مسئولانه خود، امنیت و نظم این مراسم را فراهم ساختند.
در پناه خداوند عدل و مهر، سرافراز، پایدار و مانا باشید.
