Կը յամենայ խօսքը
փուճ, խոստումը
առթելու յոյս
դառնալու անյոյս։
Իսկ ես կարօտ եմ
Նեմեսիսեան ոգիին,
միտքին,
ահեղ բազուկին։
Կարօտ եմ
Գարոյին,
Նաթալիին,
Սողոմոնին,
Արշաւիրին,
Աբոյին,
Ազնաւորեանին։
Բայց կարօտը ունի սահման։
Կարելի չէ կարօտել շարունակ,
մշտատենչ ու մշտատանջ։
Կը մնայ հիմա
աղօթքը, միայն
աղօթքը կենարար։
Աղօթքը երկնային
մեր Նեմեսիսին,
վերադարձնելու մեզի
Նեմեսիսեան մեր
միտքը,
ոգին,
բազուկը…
Մե՛ր
Գարօն,
Նաթալին,
Սողոմոնը,
Արշաւիրը,
Աբօն,
Ազնաւորեանը։
ՍԵԴՕ ՊՈՅԱՃԵԱՆ
Իշխանացած ընկեր Աբօ
Վաղը դեկտեմբերի 29-ին է, իսկ՝ դեկտեմբերի 29-ը ընկեր Աբրահամ Աշճեանի՝ Աբոյի յիշատակի օրն է։
Ընկեր Աբօն դաշնակցականի մարտական խիզախութեան եւ անսպառ կորովի, խստապահանջ կարգապահութեան եւ անմնացորդ նւիրումի մարմնաւորողն էր։
Բեմերից ու լուսարձակից միշտ հեռու՝ լուռ անձնւիրութեան եւ լիբանանահայութեան արթուն պահակի առաքելութեան կոչւած, տքնաջան աշխատանքի վարպետ էր ընկեր Աբօն եւ, ամենակարեւորը՝ նա մարմնաւորումն էր 1970-ական թւականներին ծաւալւած Հայ Դատի ուժական պայքարի արդարադատ բազուկի։
Նա պատկանում էր Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեան սփիւռքեան այն հաւատաւոր սերունդին, որը մեծ ներդրում ունեցաւ Դաշնակցութեան յեղափոխական աւանդներն այն օրերի երիտասարդութեան մտքի եւ հոգու մէջ վերականգնելու իմաստով։
1982 թւականի դեկտեմբերի 29-ին, Աբրահամ Աշճեանը Բէյրութում առեւանգւեց Թուրքիայի յատուկ ծառայութիւնների կողմից։ Ցաւօք, նրա հետքը գտնելու հետագայ բոլոր ջանքերն ապարդիւն անցան։
Յարգա՛նք նրա յիշատակին։
