Նոր ձեւաչափերը եւ հասարակութիւնը կը դառնան գործընկերներ
ՎԱՀԷ ՅՈՎՀԱՆՆԻՍԵԱՆ
«Այլընտրանքային» նախագծեր խումբ
Ադրբեջանի «խաղաղութեան օրակարգը» պատեհ պահին նոր ռազմական յարձակումն է։
ՀՀ իշխանութիւնների «խաղաղութեան օրակարգը» թղթի կտոր ստանալով՝ վերարտադրման հնարաւորութիւնն է։
Բա ո՞րն է Հայաստանի իրական խաղաղութեան օրակարգը։ Որպէս առաջին քայլ՝ այս երկու սցենարները խափանելը։ Ինչպէ՞ս։
Հայաստանի խաղաղութեան օրակարգը ձեւաւորելու համար անհրաժեշտ է նոր քաղաքական միտք, նոր ձեւաչափեր։ Հայաստանի պետական քաղաքական միտքը պէտք է լինի Հայաստանի յետպատերազմական վերականգնումը՝ իր բոլոր ասպեկտներով։ Մնացածը կա´մ ժամավաճառութիւն է, կամ՝ գործարք։
Մարդիկ ուզում են տեսնել պետութեան, իրենց եւ իրենց ընտանիքների վաղւայ օրը։
Դժւար է լինել պարտւած երկրի քաղաքացի, պարտւած հասարակութիւն, պարտւած վերնախաւ։ Հակառակորդ պետութիւնները մեզ նայում են որպէս փայլուն պոտենցիալ զոհի, որի գլխին հնարաւոր է յարմար պահի նորից տալ։ Որպէս պոտենցիալ զոհ մեզ նայում են երբեմն անգամ մեր բարեկամները, քանի որ հիմա մեր անմտութեամբ այլ բանի չենք ձգում։
Մենք չպէտք է դիտւենք-ընկալւենք-ինքնաընկալւենք որպէս զոհ։ Հայաստանում խորքային փոփոխութիւններ են պէտք, իսկ դա հնարաւոր է միայն նոր բովանդակութեան եւ նոր ձեւաչափերի դէպքում։ Վերջապէս պէտք է գտնել ձեւը՝ տասնեակ հազարաւոր ազնիւ, պայքարող անհատների պայքարը ռացիոնալ հուն դնելու եւ կոնկրետ արդիւնքների հասնելու համար։
Նոր ձեւաչափերը եւ հասարակութիւնը կարող են դառնալ լաւ գործընկերներ ու ձեւաւորել լաւ ուժ՝ դիմակայելու թէ´ արտաքին յստակ սպառնալիքներին, թէ´ ներքին կառավարման տապալումներին, որոնք օր-օրի աւելի այլանդակ են դառնում։
Պարտւած երկիրն ունի պարտւած իշխանութիւն, բայց նաեւ՝ պարտւած հանրային-քաղաքական վերնախաւ ու պարտւած հասարակութիւն։ Կարծում եմ՝ վերափոխման ճանապարհը հէնց այդտեղից է պէտք սկսել։
