Ռուսաստանցի քաղաքագէտ. «Հայաստանի վարչապետը խուսափում է անձնական պատասխանատւութիւնից»

«Ասում են, որ Լեռնային Ղարաբաղի ներկայիս իշխանութիւնները վերացրել են ԼՂՀ-ն։ Բայց փաստօրէն այս գործընթացն անխուսափելի դարձաւ 2016 թւականի օգոստոսին բանակցային գործընթացում տեղի ունեցած բովանդակային փոփոխութիւնների արդիւնքում»։ Այս թէզը հնչեցրել է ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինեանը Տաւուշի մարզում իշխող «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցութեան ակտիւիստների հետ հանդիպման ժամանակ։ Այս մասին սոցցանցերում գրել է ռուս քաղաքագէտ Սերգէյ Մարկեդոնովը։

«Այս լուրի հետ կապւած ամէն ինչ հետաքրքիր է, յայտարարութեան ընդհանուր պաթոսը, աշխարհագրական դիրքը եւ հանդիպման ձեւաչափը (սրտանց զրոյց համախոհների հետ): Տաւուշի մարզն այն մարզն է, որտեղ ժամանակին ադրբեջանական զինուժի հետ զինւած սրացումներ տեղի են ունեցել ոչ պակաս յաճախակի, քան ղարաբաղեան «շփման գծում»։ Աւելին, 2020 թւականի ամռանը Տաւուշում տեղի ունեցած սրումը մեծապէս կանխորոշեց երկրորդ պատերազմը Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ։

Կուսակցական ակտիւիստների հետ զրոյցը կարեւոր ձեւաչափ է, քանի որ կուսակիցներն են, որ, ներեցէք ամպագոռգոռ արտայայտութիւնների համար, լինելու են ՀՀ վարչապետի քաղաքական ուղերձի մի տեսակ «առաքեալները»։ Եւ հիմա, վերջապէս, հարցի էութիւնը: Ինչո՞ւմ է ռացիոնալ սերմը: Այն, որ Սամուէլ Շահրամանեանի նախաձեռնութիւնից շատ առաջ Ղարաբաղի հարցը կորցնում էր իր սրբութիւնը, դադարում լինել հայ ազգաշինութեան համակարգող տարր, ակնյայտ է Հարաւային Կովկասի գործընթացների ցանկացած անաչառ դիտորդի համար։

Այնուամենայնիւ, կան նրբերանգներ։ Իսկ նրբերանգները հիմնարար են: Եթէ ​​ամէն ինչ պարզ էր դեռ 2016 թւականին, ապա ինչո՞ւ Փաշինեանը վարչապետի պաշտօնը ստանձնելուց անմիջապէս յետոյ տհաճ երկխօսութիւն չսկսեց սեփական ժողովրդի հետ։ Եւ նա չհամաձայնեց փոխզիջման: Հայաստանի վարչապետը նախատում է իր նախորդներին՝ երեք տասնամեակ շարունակ Ղարաբաղում ռեսուրսները անիմաստ վատնելու համար։

Ասենք, բայց էլ ո՞վ, եթէ ոչ Փաշինեանը, բուռն կերպով ԼՂՀ-ի հետ ուղիղ բանակցելու կոչ արեց ու նաեւ պաթետիկ բացականչեց. «Արցախը Հայաստան է, վե՛րջ»։ Բայց հէնց սա այս ամէնը չէր, որ Բաքւին դրդեց կոշտ պատասխանի եւ, ի վերջոյ, հրահրեց ռազմական ելքի, որն այնքան էլ ձեռնտու չէր Երեւանին։ 2020-ի վերոնշեալ դէպքերից յետոյ Փաշինեանը չէ՞, որ դրանք համեմատեց 1918-ի Սարդարապատի ճակատամարտի հետ։ Եւ արդեօք նա չէ՞ր, որ յետաձգեց հրադադարի հասնելը մինչեւ 2020 թւականի նոյեմբեր, թէեւ հոկտեմբերին պայմանաւորւածութիւններով Շուշին պէտք է պահւէր ԼՂՀ-ի վերահսկողութեան տակ։ Հարցերը հռետորական են։

Քաղաքական գործիչը պատմաբան կամ քաղաքագէտ չէ, նրա խնդիրները չեն ներառում բարդ գործընթացների բոլոր հանգամանքների օբիեկտիւ ուսումնասիրութիւնը, նա ձգտում է ազատւել պատասխանատւութիւնից եւ ապահովել իշխանութեան պահպանումը։ Հաւանաբար Փաշինեանի՝ սեփական հասարակութեան հետ անկեղծ զրոյցի կոչը, կարելի էր միայն ողջունել։ Բայց առանցքային խնդիրն այն է, որ անձամբ Հայաստանի վարչապետը խուսափում է անձնական պատասխանատւութիւնից։ Այո, դա բացառիկ չէ, նա իրաւամբ կարող է դա կիսել Հայաստանի բոլոր ղեկավարների հետ։ Բայց, կարծես թէ, դա նրա անմիջական ծրագրերի մէջ չէ»,- գրել է քաղաքագէտը։

News.am