ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ՓՐԿՈՒԹԵԱՆ ՀԱՄԱԶԳԱՅԻՆ ՕՐԱԿԱՐԳԸ…

1. Հայաստանի Հանրապետութեան յետանկախութեան աւելի քան 30-ամեայ ժամանակաշրջանի ներկայի փուլում, ահա, ազգովի ականատեսն ենք հասարակա-քաղաքական գերազանցապէս աննախադէպ մի իրադարձութեան։

Աննախադէպ, քանզի նոյն հասարակա-քաղաքական բարդագոյն իրավիճակները բնականոն ու յուսալի հունաւորման գործնական պարտաւորութիւնն է ստանձնել Հայոց Առ. Եկեղեցին, ի դէմս իր խիզախ սպասաւոր՝ Տաւուշի թեմի առաջնորդ Տ. Բագրատ արք. Գալստանեանի։

2. Աննախադէպ այս հոլովոյթի բուն պատճառը՝ Հայաստանում 2018 թւականի մայիսից սկսեալ հայրենադաւ «թաւշեայ» յեղաշրջումն էր, որն բաւականին խնամւած՝ (առնւազն 2008-ի մարտի 1-ի ձախողած յեղաշրջումից ի վեր) ծրագրաւորւել էր (արդէն անառարկելիօրէն ու փաստարկւած) հայաշխարհի դարաւոր արտաքին ոսոխներ՝ թուրք-ադրբեջանական չարաբաստիկ դաշինքի, ինչպէսեւ՝ այս վերջիններին որպէս տարածաշրջանային արբանեակներ օգտագործող համաշխարհային ուժային որոշակի կենտրոնների, ի մասնաւորի անգլո-սաքսոնական գաղտնի ծառայութիւնների միջոցով։

3. Ներքին ու ցաւօք՝ հայանուն եւ իւրային թշնամիները, ինչպէս արդէն բոլոր առումներով ապացուցւել է, հանդիսացան ամբոխավար, պատեհապաշտ ու ըստ էութեան հակազգային տարրերը։ Սրանք, ինչպէս բնորոշ է նմանատիպ յեղաշրջումներին, «նախկինների կոռուպցիոն վարչակարգը տապալելու ժողովրդավարակա՜ն պայքարի» չարամիտ քողածածկոյթի օգտագործմամբ տիրացան իշխանութեան ու ահաւասիկ 6 տարի՝ ազգովի ունենք այն ամէնը՝ որին ականատեսն ենք, յատկապէս այն անդառնալի աղէտները, որոնք վերապրեցինք Արցախի 2020 թ. երիցս բեմականացւած ու ազգադաւ պատերազմից յետոյ …։

4. Ժամանակին, նոյն այս սիւնակում, առկայ բոլոր փաստերի թւարկմամբ՝ արձանագրել էինք, որ ն.փ.-ի խունտայի գործի գլուխ գալուց ի վեր Հայաստանեան hասարակա-քաղաքական համակարգը ամենեւին չի համապատասխանում բնականոն ու այսպէս ասած՝ միջազգային ստանդարտներին եւ օրինաչափութիւններին։ Քանզի «նո՜ր Հայաստան» ձեւաւորելու միտող իշխանախումբը ի սկզբանէ (եւ միշտ ի մտի ունենալով վերոգրեալ պատւիրւած ծրագրերը) քայքայելու քաղաքականութիւնն էր իրականացնում պետական համակարգի ինչպէս եռեակ՝ գործադիր, օրէնսդիր ու դատական ատեաններում, այնպէս էլ երկրի ու պետականութեան անվտանգութեան հիմնասիւնը համարւող Հայոց մինչ այդ յաղթական Բանակի նկատմամբ։

5. Միեւնոյն ժամանակ, հասարակա-քաղաքական ընկալեալ նոյն ստանդարտների անգործունակութիւնը, դժւարին խոչընդոտների առջեւ էր կանգնեցնում իշխանախմբի դէմ քաղաքակիրթ պայքարի ելած ընդդիմադիրների շարքերում, թէ՛ խորհրդարանական, եւ թէ՛ արտախորհրդարանական հարթակներում։ Այս վերջնի արդիւնքում էլ՝ ժողովրդի որոշիչ համախմբւածութիւնն, եթէ ոչ որակական, բայց քանակական առումով բաւարար ազդեցութիւն չէր ապահովում՝ ազգադաւ իշխանախմբի օր առաջ հեռացումն կենսագործելու համար։

6. Ահաեւ՝ նման խախտւած իրավիճակում, երբ համաժողովրդական պայքարը չէր օժտւում բաւարար ու վճռորոշ քանակով, կացութեան բռնի ու անհամաչափ թելադրողն է դառնում լկտի իշխանախումբը՝ իրեն նեցուկ կանգնած սեւ ու կարմիր բերետաւոր վայրագ ուժայիններով։

Իսկ թէ ու՞ր էին չքացել այդ օրերին արեւմտեան ու նոյն անգլոսաքսոնական դեսպանները, որպէսզի «ժողովրդավա՜ր բաստիոնի» ցուցանիշը արձանագրեն, դժւար չէ կռահելը…։

7. Ահաւասիկ, մեր խնդրոյ առարկայ՝ վերոնշեալ աննախադէպ իրադարձութեան ի յայտ գալը արդիւնքն է նրա, որ տրամաբանօրէն, ոչ-ստանդարտ եւ ոչ-օրինաչափ պայմանների առկայութիւնը յանգեցրեց նրան, որ յանուն հայրենիքի փրկութեան, արդարացւած է ըստ ամենայնի թէ՛ քաղաքական, եւ թէ՛ ի պահանջեալ հարկին՝ ՀՈԳԵՒՈՐ պայքարը, որն այս դէպքում համակարգում ու համախմբում է համաժողովրդական իրական ընդվզումը։

8. Տւեալ դէպքում հոգ չէ, որ հայրենակործան իշխանականները դեռեւս շարունակում են իրենց անբարոյ ստանդարտների օգտագործումը։ Դրանք անտարակոյս դատապարտւած են ձախողման, որովհետեւ ժողովուրդը համախմբւած է այնպիսի բաւարար քանակական ու որակական ներուժով, որի դէմ օրինաչափօրէն երկար չեն դիմանալու թէ՛ ներքին, եւ թէ՛ յատկապէս արտաքին թշնամիները, որոնք շարունակ յոխորտում ու սպառնում են նոր պատերազմով։

9. Այստեղ կարեւորութեամբ պէտք է արձանագրել, որ ներկայիս ազգադաւ ու հայրենադաւ իշխանաւորների այլեւս բաց ու համարձակ հովանաւորութեան մասին խօսող ու յայտարարող հայատեաց էրդողանը, ալիեւը եւ սրանց քարոզչամեքենաները, թող ի մտի ունենան տարածաշրջանի հզօր ու ռէալ ուժ Իրանին, որն ինչպէս միշտ ջատագովն է հանդիսանում Հայաստանի Հանրապետութեան ինքնիշխանութեան, միջ-սահմանային անվտանգութեան ու տարածքային անխախտելիութեան։

Իսկ օրերս իրանցի ականաւոր քաղաքագէտ-վերլուծաբան դոկտ. Ահմադ Քազեմին նոյն ադրբեջանա-թուրքական յոխորտանքներին ի պատասխան բառացիօրէն յայտնել է հետեւեալը.

«Իրանը չի թոյլատրելու Բաքւին ու Անկարային՝  միջամտելու ՀՀ ներքին հարցերին։ Պատմական այս շրջադարձի օրերին, երբ ՀՀ-ն կանգնած է մասնատման կամ գոյատեւման երկընտրանքի առջեւ, Հայաստանի ժողովուրդն իրաւունք ունի քաղաքակիրթ եղանակներով տնօրինել սեփական ճակատագիրը…»։

10. Ահաւասիկ սիրելի ընթերցող, այս օրերի հայաստանեան իրադարձութիւնների առանցքում ու կիզակէտում, «Հայրենիքի փրկութեան» նոյն բովանդակութեամբ, բայց տարբեր ձեւաչափերով, համազգային օրակարգն է։

Տայ Աստւած, որ ստի, կեղծիքի, խաւարի, չարի  ու ամէն տեսակի ապազգայնութեան ցուցանիշեր կրող իշխանախումբը կամովին ու առանց  սադրանքների հեռանայ երկրի իր իսկ ստեղծած հասարակա-քաղաքական քաոսային հարթակից, որպէսզի մեր տառապեալ, բայց արժանապատիւ ժողովուրդը վերատիրանայ ու վերականգնի իրենից  գողացւած ու հափշտակւած բոլոր կարգի բարիքներն ու ոտնատակ եղած իրաւունքները…։

Դ. Մ.

Պատմական գիտութիւնների թեկնածու