Ներկայ աշխարհի իրարանցումի եւ անորոշութեան գրկում իւրաքանչիւր ազգ եւ երկիր իր պատեանում ծւարած, միջոցներ է փնտրում վերապրելու, եւ իր հայրենիքը հեռու պահելու համաշխարհային ալեկոծումից:
Անցած տարւայ ընթացքում, աշխարհի համատարած աղէտներից ամենաշատ տանջւողներից մէկը եղաւ մեր ժողովուրդը, որը կորցրեց իր հայրենիքի մի կարեւոր մասը, դրա բնիկ հայրենակիցներին ընդունելով Հայաստանի հողի վրայ, իր հացը կիսելով նրանց հետ:
Այո, պատմութեան կտակւեց Արցախը, որը իր բնիկ հայութեան ջերմ շնչից զրկւեց, տուներն ու շէները մոռացան իրենց ծխանի ծուխն ու լաւաշի բոյրը, սակայն իւրաքանչիւր հայի սրտում դեռեւս բոցավառւում է թոնիրը բորբ:
Քրիստոնէական հաւատքի մեր Գիրքը յիշեցնում է, որ յոյսը ամօթով չի՛ թողնում իր սկզբունքներին հաւատացող, ու դրանցով առաջնորդւող մարդուն: Ուրեմն՝ հայրենիքը երազ չէ՛, այլ իրականութիւն. հողը ոտքի կոխան գետին չէ՛ միայն, այլեւ ուժ ու զօրութիւն. վերջապէս ազգը մի սովորական հաւաքականութիւն չէ, այլեւ մեծ ընտանիք՝ հասարակաց հաւատամքով ամրապնդւած եւ կողք-կողքի կանգնած հարազատների սրտակցութիւն:
2024 Նոր տարին նոր յոյսերով բացւեց, եւ իւրաքանչիւր քրիստոնեայի, ու մանաւանդ հայի տուն ջերմացաւ Յիսուսի մսուրից ճառագայթող տաքութեամբ, յոյսի լոյսով եւ ապագայ յաջողութիւնների երազանքով:
Առանց յոյսի չկա՛յ կեանք: Ճշմարիտ է սոյն իմաստուն արտայայտութիւնը, որի խորքում, նոյնիսկ յետին պաստառի վրայ արձանագրւած կայ յաջողութեան ու յաղթանակի պայծառ տեսիլքը:
Հները ասում էին. «Արեւը չծագած, ինչե՜ր կարող են տեղի ունենալ»: Ուրեմն, կեանքի «գիշեր»-ը միշտ յղի է լինում անակնկալներով եւ անսպասելի նորութիւններով:
Ինչպէս քրիստոնեայ իւրաքանչիւր տուն, մեր թեմի ազգային տունը եւս՝ ազգային առաջնորդարանը, տարիների սովորութեան համաձայն՝ Յիսուսի մսուրը յարդարեց շէնքի մուտքին: Այս տարի, սակայն, աւելի եւս շեշտելու համար մսուրի ջերմութեան խորհուրդը, շրջափակի մէջ յատուկ ապակետնակում տեղադրւած պատմական ձիակառքի վրայ յարդարւեց մի մսուր եւ լուսազարդւեց այն՝ տօնական շքեղութեամբ:
Յոյսի ու լոյսի խորհրդանշանն էր այս, որով ջերմացան բոլորիս սրտերը, յատկապէս յուսահատական այն պահերին, երբ ազգովին անորոշութեան գրկում էինք յայտնւել:
Ներկայ աշխարհի արդիական ջերմութիւնից զուրկ էր Յիսուսի մսուրը, սակայն նոյնիսկ անասունների շնչով տաքացրեց այն Աստւած, որպէսզի այնտեղ ծնւած երեխան փրկի աշխարհը տագնապներից: Նոյն յոյսով ջերմանալու են նաեւ մեր սրտերը, մասնաւորապէս այն ժամանակներին, երբ քաղաքակիրթ ներկայ աշխարհը փակում է ամէն տեսակի ջերմացնող հոսանք, որով կարող լինէինք ջերմացնել մեր երկիրն ու մեր համայն ժողովրդի կեանքը ե՛ւ Հայաստանում ե՛ւ Սփիւռքում:
Այո՛, հաւատում ենք, որ 2024 տարին նոր յոյսերով բացւեց եւ նոր ջերմութիւն է բերելու մեր ազգին ու հայրենիքին: Սակայն Յիսուսի մսուրից արտահոսող ջերմութիւնը խաղաղութեան, սիրոյ, միասնականութեան եւ եղբայրասիրութեան պատգամը ունէր իր մէջ, երկնքից աւետաբեր հրեշտակների բերանից արտաբերւած. «Եւ յերկիր խաղաղութիւն, ի մարդիկ հաճութիւն» երգեցողութեամբ:
Արդեօք գիտակցութիւն ունե՞նք լսելուց աւելի հաւատալու մեզ տրւած երկնային պատգամին…: Եթէ այո՝ ուրեմն յաջողւելու ճանապարհի առաջին քայլը վերցրել ենք արդէն: Իսկ եթէ ոչ՝ մսուրի ջերմութիւնը բնա՛ւ չենք զգալու…:
Ատրպատականի հայոց թեմի հրատարակչութիւն «Արտազ» ամսագիր
(թիւ 1, յունւարի 2024 թ.)
