Հրաչ Զարիֆեանի անթառամ յիշատակին…
Մեր եղերաբախտ ընկերոջը եթէ բնութագրելու լինենք մէկ ու միակ բառով, դա անտարակոյս ԿԱՐԳԱՊԱՀ-ն է… Նաեւ ու մանաւանդ իր իւրայատուկ կարգապահութեանը պէտք է զուգակցել պարտաճանաչութիւնը, ազնւութիւն-համեստութիւնն ու ընկերասիրութիւնը։
Վերոգրեալ յատկանիշերն ակնբախ են եղել բոլոր այն անձանց մօտ, ովքեր իր հետ պաշտօնավարել են «ԱԼԻՔ»-ում, երբ ինքն ճշտապահօրէն ի կատար էր ածում այն յանձնարարութիւնները, որոնք ստանձնել էր որպէս «ԱԼԻՔ»-ի վարչութեան անդամ։
Որպէս ՀՅԴ երկարամեայ անդամ ու գաղափարախօսութեան կրող՝ Ընկեր Հրաչը իր կուսակցական պարտաւորութիւններն ու պարտականութիւններն էլ ի կատար ածեց ամենայն սկզբունքայնութեամբ ու անաչառ կեցւածքով։ Եւ կարեւորն ու վարակիչը այն՝ որ այդպէս էր ըստ էութեան, թէ՛ որպէս պարզ շարքային, եւ թէ՛ առաւել եւս որպէս շրջանի բարձրագոյն մարմնի անդամ։ Չէր վրիպւում աչքերից յատկապէս մեր սիրելի ընկերոջ ժողովավարական հմտութիւնները՝ յատկապէս բազմանդամ ժողովները նախագահելու պահերին։ Իր բարեհամբոյր բնաւորութիւնը «թունդ ժողովականներին» իսկ արագօրէն «զինաթափ» էր անում…։
Առանձնայատուկ է, սակայն, Հրաչի կազմակերպական-միութենական կեանքի բնութագիրը։
Անդամակցած լինելով իրանահայութեան ամենաընդգրկուն մարզա-մշակութային «ԱՐԱՐԱՏ» կազմակերպութեանը, ու այդտեղ եւս թրծւելով բազմաթիւ աշխատանքներում, իր հարուստ փորձն ու աւանդը ներդրեց կազմակերպութեան պատասխանատու գործերի տարբեր բնագաւառներում, դարձեալ թէ՛ որպէս պարզ միութենական, եւ թէ՛ որպէս պատասխանատու-վարչական…։
Անմոռանալի էր ինձ, որպէս լրագրողի, ու վստահ եմ շատ-շատերի համար, 2001 թւականի ամռանը, երբ թեհրանահայութեան ընտրեալ մարզիկ-մարզուհիները ի մի էին եկել «ԱՐԱՐԱՏ» մարզաւանում, որտեղ երեք հանրակառքերով Երեւան պէտք է մեկնէին՝ ՀԱՄԱՀԱՅԿԱԿԱՆ Առաջին խաղերին մասնակցելու համար։
Մեծ եռուզեռ, անասելի խանդավառութիւն էր մարզաւանի շուրջ բոլորը։
Աներեւելի, բայց վիթխարի գործերի կիզակէտում էր նոյնինքն Ընկեր Հրաչը եւ բծախնդրօրէն անում վերջին կարգադրութիւնները, որոնց արդիւնքում նաեւ թեհրանահայ պատւիրակութիւնը պատւաւոր ու յաղթական մասնակցութիւն ունեցաւ Համահայկական Օլիմպիական խաղերին…։
Մեր սիրելի ու անմոռանալի Ընկեր Հրաչ, կեանքիդ վերջին հանգրւանից՝ հայրենի երկիր Հայաստանից եկած մահւանդ բօթը ցնցիչ էր, անսպասելի ու վաղաժամ։
Քո սնուցիչ ու դաստիարակիչ յիշատակը մշտապէս վառ կը մնայ Քո գաղափարական, միութենական ու մասնաւորապէս ընտանեկան պարագաների հոգում, սրտում ու մտքում…
Ննջի՛ր խաղաղ հայրենի հողում ազնւագոյն Ընկեր…։
Դ. Մ.
