Ազգութեամբ ու հայրենիքով

Որպէս ազգութեան բողբոջ սերունդ,
Եւ ազգն ու հայրենիքը յանձնառած փաղանգ,
Մտասեւեռւել ենք մեր նպատակին,
Որի իրացման սիրոյն
Մատուցում ենք թանկագին մատաղ։

Կեանքի կենսաթրթիռ ու դրախտային տենչերը լքած,
Խուժել ենք պայքարի արիւնահեղ դիրքերը,
Փշրելու թշնամուն,
Կամ փշրւելու
Ճակատագրական ու անդառնալի հաւատքով,
Որպէսզի պահպանենք
Անդիպելի սրբութիւնները անաղարտ,
Ողջ ու ամբողջական նւիրականութեամբ․
Որ պահել են մեր նախնիքը
Որ պահում ենք մենք,
Եւ պահելու են մեր սերունդները,
Սրբազան պաշտպանումը՝
Ազգը հայրենիքում։

Մեր հաւատքն է,
Որ մեր ցեղինն է եղել ու մեր ծնողների,
Որ մերն է, որ կանք,
Ու մեր զաւակներինը կը լինի,
Ու կը լինի սերունդների
Անաւարտ յաջորդականութեամբ,
Մեր եօթը պորտով ու հայրենիքով։

Հայրենիքները նւաճւած տարածքներ չեն,
Հայրենիքները պատկանելութեամբ են հայրենիք,
Որ փոխանցելի ու փոխառնելի չեն։
Միայն հրիտակւում են եւ ժառանգւում։

Ազգութիւնները իրենց հայրենիքով,
Դա է մեր նշանաբանը ու գերբը,
Այս օրհնւած աշխարհում ու արեւի տակ,
Եղբայրաբար հաւասար
Բոլոր ազգերի ու հայրենիքների,
Որ նոյնքան սրբազան են
Որպէս մենք ու մեր հայրենիքը։

Մեր մաղթանքն է,
Որ ժողովուրդները համօրէն զարգանան
Ու դառնան ազգ ու հայրենաւոր,
Ինչպէս մենք ենք ու բոլորս
Այս օրհնւած աշխարհքի արեւի տակ,
Եղբայրաբար հաւասար եւ ինքնավար։

Ինքնավարութիւնն է հասունացնում
Ազգերի ու հայրենիքների
Ատոք բերքը,
Որ Աստուծոյ օրհնած նշխարն է,
Պարգեւ ու շնորհ ամենեցուն։

ԳՐԻՇ ԴԱՒԹԵԱՆ