Ճաշակ՝ մեր Թալինի հետ
«Երբ երեխայ էի, ամէն գիշեր քնում էի ՄՕՐՍ կողքին եւ երազանքներս պատմում նրան:
Օրինակ, երազում էի, որ նա ինձ խաղալիք գնի։
«Կը գնեմ, բայց մէկ պայմանով, որ դու հիմա քնես»,- ասում էր ՄԱՅՐՍ։ Կամ ուզում էի գնալ աշխարհի ամենամեծ զւարճանքների այգին։ «Կը տանեմ, բայց մէկ պայմանով, եթէ հիմա քնես»:
Մի գիշեր հարցրեցի ՄՕՐՍ. «Եթէ մեծանամ, կը կարողանա՞մ հասնել երազանքներիս»:
– Կը հասնես, եթէ հիմա քնես։
Ու ես ամէն գիշեր երջանիկ քնում էի:
Այնքան քնեցի, որ մեծացայ ու երազանքներս փոքրացան։
Անցած գիշեր երազում ՄՕՐՍ տեսայ, հարցրեց.
– Գիշերը քնելուց առաջ դեռ մտածո՞ւմ ես երազանքների մասին։
– Գիշերները չեմ քնում, ՄԱՅՐԻԿ, կորցրել եմ քունս:
– Իսկ ի՞նչ երազանք ունես:
– Դու այստեղ ես, եւ ինձ այլեւս ոչինչ պէտք չէ:
– Ես միշտ կը լինեմ կողքիդ, միայն մէկ պայմանով, որ գիշերները քնես, – ասաց ՄԱՅՐՍ ու համբուրեց արդէն փակւող աչքերս»:
Չարլի Չապլին
