Հայր Ասողիկ. «Հոգեւորականը պէտք է լինի ամենուր, ուր իր հաւատաւոր համայնքն է, մանաւանդ, նրա փոթորկւած պահերի»
«ԱԼԻՔ» – Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի թանգարանների ու արխիւների տնօրէն Ասողիկ աբեղայ Կարապետեանը ֆէյսբուքեան իր էջում անդրադարձել է Հայ Առաքելական Եկեղեցու դէմ ՀՀ հակազգային իշխանութիւնների սանձազերծած նոր բռնաճնշումներին:
Նա մասնաւորապէս գրել է.
«Ի ԳԻՏՈՒԹԻՒՆ ԱՄԵՆՔԻ
Երբեք ցանկութիւն չի եղել խօսելու կամ գրելու հոգեւոր իմ ծառայութեան ընթացքի վերաբերեալ, քանի որ այն միմիայն տեսանելի պէտք է լինի մեր Տիրոջը, Ում շնորհով անձը ձեռնադրւում եւ օծւում է քահանայ: Իսկ քահանան էլ, որպէս հոգեւոր նւիրապետութեան մի աստիճանաւոր, բացառապէս հնազանդ եւ հաշւետու պէտք է լինի իր հոգեւոր վերադասին: Ա՛յս է հոգեւորականի ճշմարիտ ծառայական կերպը, նրա վեհ կոչումն ու սուրբ առաքելութիւնը:
Սակայն այսօրւայ մեր իրականութիւնը, որը լեցուն է կատարեալ ստորաքարշ զրպարտութիւններով, անզգամ շինծու մեղադրութիւններով, հակաօրինականութիւններով՝ հարկ համարեցի ի գիտութիւն ամենքի գրել հետեւեալը:
2003 թ. ի վեր նախ՝ որպէս քահանայ, իսկ 2019 թ. որպէս միաբան Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի, իմ ազատ կամքով եւ գիտակից վճռով մասնակցել եմ գրեթէ բոլոր հասարակացունց հանրահաւաքներին ու ցոյցերին: Մասնակցել եմ, որովհետեւ, համոզւած եմ, հոգեւորականը պէտք է լինի ամենուր, ուր իր հաւատաւոր համայնքն է, մանաւանդ, նրա փոթորկւած պահերին, որպէսզի հայը հայի վրայ ձեռք չբարձրացնի, որպէսզի երկու կողմերն իրար լսելի լինեն եւ այդ ամէնը ծառայի ազգի ու պետութեան գերագոյն շահերին: Եւ գրեթէ միշտ մասնակցել եմ իմ հոգեւոր եղբայրների ընկերակցութեամբ՝ այն վճռականութեամբ, որ միշտ պատրաստ պէտք է լինենք՝ նաեւ որպէս կենդանի պատ կանգնելու մեր ազգակիցների՝ ցուցարարների ու ոստիկանների, քաղաքացիների եւ պետութեան միջեւ: Եւ այդ բոլոր տարիներին ապրել եմ եւ գոհութեան, եւ ուրախութեան, եւ ծանր դառնութեան՝ խորը ցաւի պահեր…
Եւ հոգեւորականի այդ ներկայութիւնը գնահատել ու երախտագիտութեամբ է ընդունել թէ ժողովուրդը, թէ ոստիկանը, թէ քաղաքական գործիչը, թէ պետական պաշտօնեան: Այո, քանի որ Տիրոջ տան սպասաւորն իր հոգեւոր խնամքն անխտիր բոլորի վրայ է տարածել՝ ազգային համերաշխութեան ու միասնութեան թթխմոր դառնալով:
Թող ամենքին լսելի լինի՝ եկեղեցական նւիրապետութեան մէջ եւ հոգեւոր կեանքում ընդմիշտ թագաւորում է ինքնազոհ սէրը, նւիրումը եւ հնազանդութիւնը՝ համաձայն Տէր Յիսուս Քրիստոսի օրինակի եւ Ս. Աւետարանի վարդապետութեան:
Այս ամէնը գրեցի, որպէսզի դուք, սիրելի հաւատակիցներ, ճանաչէք Ճշմարտութիւնը եւ զատորոշէք Ճշմարտութեան կեցուցիչ ձայնը:
Մնանք հաստատուն մեր սուրբ հաւատքի մէջ, մնանք հաւատարիմ մեր Սուրբ Եկեղեցուն եւ նրա աստւածային նւիրապետութեանը՝ ի գլուխ ազգընտիր Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետի:
Տէր եւ պաշտպան լինենք մեր ազգային ինքնութեանը, ազգային իղձերին եւ մեր Մայր Հայրենիքին»։
