Ի՞նչ է անում «սատանան», երբ մնում է անգործ …

Մեր մամուլում ընդունւած չէ Ազգային անվտանգութեան ծառայութեան մասին գրել ու խօսել, առաւել եւս՝ քննադատել: Միայն՝ պաշտօնական աղբիւրներից բաց թողնւած տեղեկութիւններ ու հաղորդագրութիւններ, երբեմն՝ պարագայական ակնարկներ: Սովետական տխրահռչակ KGB-ի օրերից մնացած կարծրատիպը շարունակում է կարծր մնալ, եւ մարդիկ, նոյնիսկ ամէն բանի տակ ինտրիգ փնտրող լրագրողները, ձեռնպահ են մնում այդ ծառայութեան վերաբերեալ բարձրաձայնումներ, առաւել եւս բացայայտումներ անելուց: Վերջապէս՝ գաղտնի է այդ ծառայութիւնը. մի անզգոյշ քայլ կամ տւեալ՝ կարող է վնաս հասցնել երկրին ու պետութեանը: Մանաւանդ որ նման արարքը ենթակայ է պատիժի՝ գրւած եւ անգիր օրէնքով:

Չեմ պատրաստւում որեւէ բացայայտում անելու, քանի որ… բացայայտելիք որեւէ բան չունեմ: Բայց ուզում եմ մի քանի դիտարկումներ անել, աւելի ճիշտ՝ հարցադրումներ, մեկնելով մեր երկրի անվտանգութեան շահերից ու մտահոգութիւններից: Մեկնելով նաեւ մեր մասնագիտութեան մէջ ընդունւած այն սկզբունքից, որ երբեմն հարցն ու հարցադրումը աւելի կարեւոր է, քան պատասխանը, մանաւանդ երբ պատասխան չես էլ ակնկալում:

Աւելի թանձր գոյներով չես կարող նկարագրել մեր երկրի վիճակը, քան արդէն իսկ կայ: Պարտութիւններ, զոհեր, առեւանգւածներ, կորուստներ, բռնագաղթւեցւած մի ողջ ժողովուրդ, նորանոր սպառնալիքներ, ներքին անորոշութիւն, արտաքին ճնշումներ, պատերազմի վերահաս վտանգ, շուռ տւած անվտանգութիւն, մշուշոտ ապագայ: Ու բնական մղումով մեր հայեացքը թեքւում է դէպի ուժային գլխաւոր կառոյցներ՝ բանակ եւ ԱԱԾ: Առաջինը չգիտենք ի՞նչ կարող է անել, երկրորդը չգիտենք՝ ի՞նչ է անում: Առաջինը բարոյալքւած, երկրորդը՝ ինքնալքւած, գոնէ, ինչպէս ընդունւած է ասել, առերեւրոյթ: Եւ սա, ինչպէս սարկաստիկ ծանօթ երգում է հնչում, մեր երկրում «թուրքերն են ֆռֆռում», եւ ոչ միայն թուրքերը…

Մեր թերթի նախորդ համարի այս եւ յաջորդ էջերում, օգտւելով միջազգային բաց աղբիւրներից, արտառոց փաստեր էինք բերել մեր երկրի դէմ դեռ 9-10 տարի առաջ ծրագրւած եւ գործադրւող միջազգային, աւելի շուտ՝ բազմազգային դաւադրութեան վերաբերեալ: Այդ դաւադրութեան մեխը նաւթա-գազազային այն խոշոր գործարքներն էին, որոնց շահառուներն էին ու ե՛ն բրիտանական, ռուսական, ամերիկեան, հոլանդական, նոյնիսկ նորւեգական ու ֆրանսիական խոշորագոյն ընկերութիւններ՝ ադրբեջանական Socar-ի եւ ալիեւ-փաշայեւեան կլանի հետ ձեռք-ձեռքի տւած: Բազմամիլիարդանոց այդ ծրագրերը, դրանց իրացմանը մասնակից անձնաւորութիւնները, ինչպէս, օրինակ, Մեծ Բրիտանիայի նախկին վարչապետ Թոնի Բլերը, բացառապէս ստւերում չեն գործել, բաց աղբիւրները հետեւել եւ արձագանգել են դրանց: Իսկ մեր գաղտնի ծառայութիւնները, ներառեալ համապատասխան երկրներում աշխատող մեր դիւանագէտները, հետեւե՞լ են դրանց, մշակել-վերլուծե՞լ են դրանք, նախատեսե՞լ են գալիք աղէտները՝ 44-օրեայ պատերազմը եւ միւս նախայարձակումները:

Սրամիտ մի ընկեր պնդում է, որ Նոյեան տապանը չէր լինի, նրա ուղեւորները չէին փրկւի, եթէ Նոյը նախապէս իրազեկւած չլինէր: ԱԱԾ-ն ժամանակին պետական համապատասխան մարմիններին իրազեկե՞լ է «ջրհեղեղի» մասին: Եթէ այո՝ ապա 2020 թ. սեպտեմբերի 27-ին մեր բանակը ինչո՞ւ անակնկալի եկաւ, եւ մի քանի օրում թուրք-ադրբեջանցիներին յաջողւեց ճեղքել Ջեբրայէլի մեր պաշտպանական հզօր գիծը: Ինչո՞ւ նախապատրաստւած չէինք իսրայէլաթուրքական ԱԹՍ-ների յարձակման դէմ: Ինչո՞ւ էինք կարծում, որ ռազմական գործողութիւնները, ինչպէս նախորդիւ, տեւելու են ընդամէնը մի քանի օր, չգիտէի՞նք, թէ Ալիեւը որքան է ծախսել սպառազինման ու մարզումների համար:

«Ինչու»-ները շատ են նաեւ կործանիչ այդ պատերազմին յաջորդած բռնագրաւումների, ընդհուպ՝ Արցախի, յուսանք՝ ժամանակաւոր, կորստի պարագայում:

Սպասելով եւ չսպասելով որեւէ արձագանգի, հարկաւոր է այստեղ մտահոգութեամբ արձանագրել մեր Ազգային անվտանգութեան ծառայութեան մասին մեր իսկ հասարակութեան մօտ առկայ տպաւորութիւնը. դա մի կառոյց է, որը ծառայում է անձի, ո՛չ պետութեան: Պրոֆեսիոնալ մի ծառայութիւն՝ որն զբաղւած է բացառապէս քրէական հետապնդումներով, այսպէս ասած՝ բռնոցի-թռնոցիներով:

Ծառայութիւն՝ որը յարիր է միայն ոստիկանական ստորաբաժանումներին: Մինչդեռ «սատանան»,- բառն օգտագործւում է դրական իմաստով,- իրաւունք չունի անգործ մնալու: Այլապէս…:

ՅԱԿՈԲ ԱՒԵՏԻՔԵԱՆ
«Ազգ»