ԽՄԲԱԳՐԱԿԱՆ. ՄԱՅԻՍԻ 1-Ը ՎԵՐԱԻՄԱՍՏԱՒՈՐԵԼՈՒ ՕՐԱԿԱՐԳԱՅԻՆ ՀՐԱՄԱՅԱԿԱՆԸ

Կանգնած ենք Մայիսի 1-ի՝ աշխատաւորների եւ աշխատանքի մեծարման տօնի սեմին:

Դժբախտաբար, 21-րդ դարում, համաշխարհայնացումը, նէոլիբերալ համակարգի եւ վայրի կապիտալիզմի աննահանջ յաղթարշաւը ստւերել են նւիրական այս օրւայ նշանակութիւնը, իմաստը եւ կարեւորութիւնը:

Անյագ թւացող ագահութեան եւ կապիտալի կուտակման խելայեղ մոլուցքի ֆոնին, որը դրսեւորւում է հիմնականում աշխատաւոր զանգւածների նկատմամբ նւաստացման, խտրականութեան, իրաւունքների համակարգային ոտնահարման եւ օր-օրի սաստկացող ճնշումների տեսքով, օրակարգային անհրաժեշտութիւն է դարձրել Մայիսի 1-ը օրւայ իրականութեան հայելիում դիտելը, եւ աշխատաւոր զանգւածների եւ աշխտանքի գնահատման այս օրւայ բուն իմաստի վերաիմաստաւորումն ու վերաթարմացումը՝ այն կրկին վերածելով հասարակական արդարութեան եւ աշխատաւորի աշխատանքը չարաշահող, նրա ստեղծած նիւթական արժէքները իւրացնող համաշխարհային կարտելների, մեգա մագնատների եւ տեղային մակարդակի տզրուկների դէմ իրական պայքարի օրւայ:

Փաստ է, որ ինչպէս անցեալում, այսօր եւս մարդկութեան մի ստւար հատւածն աշխատաւորութիւնն է, որն իր արդար քրտինքով ու վաստակով ստեղծում է յաւելեալ արժէքներ եւ հանդիսանում է միջազգային տնտեսութեան հիմնական շարժիչ ուժը: Ինչ խօսք, որ կապիտալի պաշտամունքի մեր օրերում, աշխատաւորութիւնը պատմական նահանջ ապրելով, կրկին վերածւում է մարդկային հասարակութեան ամենախեղճ, ճնշւած ու շահագործւած տարրերից մէկի, յատկապէս զարգացող կամ թերզարգացած երկրներում, որը մի կերպ պահպանում է իր գոյութիւնը տնտեսական ճգնաժամերի, սղաճի յարաճուն աճի եւ, յատկապէս, իր իրաւունքները պաշտպանող եւ երաշխաւորող օրէնքների սահմանների սեղմման պայմաններում:

Պայմաններ, որոնց մասին, դժբախտաբար, չեն մտածում նրանք, ովքեր կոչւած են դրանք վերացնելու, աշխատաւորութեան բեռը թեթեւացնելու եւ հասարակութեան բոլոր զանգւածների, մասնաւորապէս՝ աշխատաւորութեան եւ առաւել խոցելի ու ընչազուրկ խաւերի իրաւունքները պաշտպանելու եւ ապահովելու գործին:

Այսօր, գրեթէ բոլոր երկրներում, իշխանութիւնները ոչ միայն չեն մտածում այդ ուղղութեամբ, այլեւ հիմնականում կուտակւած կապիտալի շահերի պաշտպանմանն ուղղւած իրենց հակահասարակական քաղաքականութեամբ եւ այսպէս կոչւած ազատ շուկայական յարաբերութիւններին ու մրցակցութեանը զարգ տալու եւ տնտեսական առաւելագոյն աճ ապահովելու պատրւակով աչք են փակում հասարակութիւնների շեշտակի շերտաւորման, տարբեր խաւերի միջեւ խորացող անջրպետի եւ սնանկութեան մղւող աշխատաւորական զանգւածների փաստերի վրայ:

Մերօրեայ այս գորշ իրականութեան խորապատկերի ֆոնին, ցաւով պէտք է նշենք, որ աշխատաւորութիւնն այսօր, առաւել քան երբեւէ, անկազմակերպ է, եւ ի վիճակի չէ  իր իրաւունքները պաշտպանել եւ փշրել ստրկացման շղթաները:

Աշխատաւորութիւնը կազմակերպւած չէ, չունի պայքարի կոչող առաջնորդներ, յայտնւել է գաղափարական խարխափումների որոգայթում, ուստիեւ ի վիճակի չէ նախկինի պէս վերածւել քաղաքական կամք պարտադրող իրական գործօնի եւ, ընդհակառակը, դարձել է միջոց, որն ընտրութիւններից ընտրութիւն լաւագոյնս օգտագործում են ամբոխավար առաջնորդներն ու մի կողմ նետում յաղթանակից յետոյ:

Օրհասական այս պայմաններն անհետաձգելի առաջնահերթութիւն են դարձրել աշխատաւորական զանգւածների վերակազմակերպումը: Գաղափարական գիտակցութիւն, վճռակամութիւն եւ հետեւողական պայքար է անհրաժեշտ աշխատաւորութեանը՝ արգելակելու համար անկառավարելի եղանակով, անկասելի արագութիւն հաւաքած նէոլիբերալիզմի եւ վայրի կապիտալիզմին ընթացքը:

Եւ թող Մայիսի 1-ը կրկին վերաիմաստաւորւի որպէս այդ պայքարի անկիւնաքարն ու խորհրդանիշը: