Քրիստինէ Վարդանեան. «Դաշնակցութիւնը տարբերակում է եւ շատ լաւ գիտի՝ ինչպէս պայքարել երկրի ներսում եւ երկրից դուրս: Սա շատ կարեւոր հանգամանք է»
«Հրապարակ» թերթը գրում է. «Իշխանութիւնը պատկանում է ժողովրդին» դրոյթն արեւմտեան քաղաքակրթութեան անկիւնաքարային սկզբունքներից է: Այդ քաղաքակրթութեան ձեւաւորման ակունքներում կանգնած է եղել նաեւ հայ ազգը:
Ըստ այդմ, երբ անհատի կամ մի խումբ անձանց կողմից իշխանութիւնը իւրացւում է, թէկուզեւ կեղծ ժողովրդավարութեան շղարշի ներքոյ, աւելին՝ կառավարիչների կողմից սպասարկւում է օտարի շահը, ապստամբութիւնը դառնում է մարդկանց բնական իրաւունքը։ Այդ իրաւունքն անուղղակի կերպով ամրագրւած է նաեւ բազմաթիւ պետութիւնների սահմանադրութիւններում, այդ թւում՝ նաեւ ՀՀ սահմանադրութեան մէջ՝ ի դէմս իշխանութիւնը ժողովրդին պատկանելու վերաբերեալ վերոյիշեալ դրոյթի։ Ուսումնասիրելով համաշխարհային պատմութիւնը՝ մենք տեսնում ենք, որ անգամ աշխարհի ամենաքաղաքակիրթ երկրներում, երբ այլ ելք չի մնում, ժողովուրդները դիմում են ապստամբութեան՝ հեռացնելով իշխանութիւններին: Եւ քաղաքական պայքարի մէջ կիրառւում են նաեւ զինւած պայքարի, բռնութեան տարրեր: Շատ հեռու չգնանք․ 2008-ի մարտի 1-ին պայքարողները, նաեւ՝ Նիկոլ Փաշինեանի գլխաւորութեամբ, մեքենաներ էին այրում, խանութներ թալանում եւ այլն:
Նախօրէին ձերբակալւեց, ապա կալանաւորւեց դաշնակցական Գագիկ Սարգսեանը, մեղադրանք առաջադրւեց նրան եւ մի խումբ անձանց, ում կասկածում են ՔՊ–ականների դէմ «ահաբեկչութեան փորձ» կատարելու մէջ: Նրանք փոքր հզօրութեան պայթուցիկներ էին դրել Գուրգէն Արսէնեանի, Գուրգէն Մելքոնեանի եւ Արաբկիրի ՔՊ գրասենեակի մօտ: Թէեւ, փաստաբանի փոխանցմամբ, այս անձինք չեն ընդունել մեղքը: «Հրապարակ»-ը զրուցել է ԱԺ «Հայաստան» խմբակցութեան պատգամաւոր, դաշնակցական Քրիստինէ Վարդանեանի հետ:
– Գագիկ Սարգսեանին մեղադրում են իշխանութիւնների դէմ ահաբեկչութեան փորձ կատարելու մէջ, չնայած շատերն այդ պայթուցիկների տեղադրումն ընկալեցին զուտ որպէս իշխանութեանն ուղղւած զգուշացում, որ հայ ժողովուրդն է երկրի տէրը եւ թոյլ չի տալու իր երկրի հետ վարւել այնպէս, ինչպէս սեփական բոստանիդ հետ կը վարւէիր….
– Գագիկ Սարգսեանը չի ընդունել մեղադրանքը, փաստաբանն արդէն յայտարարութեամբ է հանդէս եկել: Պէտք է սպասենք իրաւական ընթացքին, այլ բան այդ մասով չեմ կարող ասել, զերծ կը մնամ նրան վնասելուց: Գոյութիւն ունեն պարզ փաստեր: Մենք ապրում ենք մի երկրում, որտեղ ահասարսուռ տեսանիւթեր են պատրաստւում, յայտարարութիւններ են արւում, մարդիկ մեղադրւում են պետական դաւաճանութեան մէջ եւ յետոյ՝ ամիսներ անց, արդարացւում են: Այս իշխանութիւնը գործում է շոուների տրամաբանութեամբ: Ամէն անգամ, երբ մեր անվտանգութեան հարցերը սրւում են, այս իշխանութիւնները նոր շոուներ են բեմադրում: Այսօր Տաւուշից գիւղեր յանձնելու մասին են խօսում: Մեր օրակարգը սա է, ինչո՞ւ են այդ ամենին զուգահեռ այլ օրակարգեր մտցնում մեր կեանք, կարծում եմ՝ պարզ է:
– Իշխանութիւնները, այո, այս անգամ էլ Տաւուշի գիւղերն են նւիրում Ադրբեջանին: Ինչպէ՞ս պայքարել նման իշխանութեան դէմ, որը ոչ մի կերպ չի հեռանում եւ շարունակում է կործանել երկիրը:
– Համաշխարհային պատմութեան օրինակները ցոյց են տալիս, որ անգամ ամենաաթոռապաշտ բռնապետներին հնարաւոր է լինում փոխել, հեռացնել համաժողովրդական մոբիլիզացիայի միջոցով: Մենք բազմիցս ասել ենք, որ ճանապարհը դա է, ու հէնց այդ ճանապարհով էլ շարժւելու ենք: Բեկում կարող է մտցնել միայն իշխանափոխութիւնը:
– Փողոցային պայքա՞րը նկատի ունէք: Ի՞նչ էք նախատեսել այդ առումով:
– Մարդկանց մոբիլիզացիան տեղի է ունենում փողոցում, հրապարակներում: Կարող են տարբեր դրսեւորումներ ու առիթներ լինել, այս իշխանութիւններն էլ հէնց այդ ճանապարհով են իշխանութեան եկել, հետեւաբար՝ հէնց դրանից էլ վախենում են: Մեր այսօրւայ գործառոյթը մենք տեսնում ենք այդ ճանապարհով: Վտանգների դէմ պէտք է պայքարենք հանրային մոբիլիզացիայի միջոցով:
– Բայց բազում նման փորձեր եղել են, արդիւնք չկայ: ՀՅԴ–ն յեղափոխական կուսակցութիւն է, ապստամբող, բայց հիմա ոչինչ չի ձեռնարկում, առհասարակ` քաղաքական դաշտը պասիւ է: Ի՞նչ էք կարծում՝ հայ ժողովուրդն այսօր չունի՞ ապստամբելու իրաւունք:
– ՀՅԴ-ն, այո, յեղափոխական կուսակցութիւն է եւ ստեղծւել է իր ժողովրդի իրաւունքների պաշտպանութեան համար: Կարող են տարբեր գործիքակազմերով լինել դրանք: Երբ իշխանութիւնը վերածւում է անօրինականութեան, ընդվզումը դառնում է պարտականութիւն: Այնուամենայնիւ, Դաշնակցութիւնը երբեք երկրի ներսում քաղաքական հարցեր լուծելու համար չի դիմել այն մեթոդներին, որոնց դիմել է արտաքին թշնամիների հետ պայքարելիս: Մեզ համար այդ գիծը շատ յստակ է եւ խօսում է մեր պետականամէտութեան մասին: Դաշնակցութիւնը տարբերակում է եւ շատ լաւ գիտի՝ ինչպէս պայքարել երկրի ներսում եւ երկրից դուրս: Սա շատ կարեւոր հանգամանք է: Ինչ վերաբերում է ընդվզմանը, ապա դա հայ մարդու իրաւունքն է՝ սահմանադրական իրաւունքը:
