Ինչի՞ մասին է վկայում Փաշինեանի երկակի դիրքաւորումը

Օկուպացւած Շուշիում Ալիեւն օրերս նախաձեռնել էր եւ անցկացրեց «Թուրքական պետութիւնների կազմակերպութեան» ոչ պաշտօնական գագաթնաժողովը, որին մասնակցել են Ղազախստանի, Կիրգիզստանի, Ուզբեկստանի նախագահները, Հիւսիսային Կիպրոսի թուրքական օկուպացիոն ռեժիմի ներկայացուցիչը, Թուրքիայի փոխնախագահը, Հունգարիայի վարչապետ Օրբանը:

Վերջինս, ասենք՝ Ալիեւի հրաւէրն ընդունած միւս բարձրաստիճան հիւրերը եւս, ի շարս այլեւայլ յայտարարութիւնների, արել են նաեւ գրեթէ նոյնպիսի արտայայտութիւններ, ինչ վերջերս արտաբերել էր Բելառուսի նախագահ Լուկաշենկօն: Այո, նա խայտառակ վատ յայտարարութիւններ էր արել: Հարցն այստեղ, սակայն, այլ է. Լուկաշենկոյի տխրահռչակ յայտարարութիւններից յետոյ Նիկոլ Փաշինեանը նախաձեռնեց միջպետական դիւանագիտական սկանդալ:

Երդւել էր, որ երբեք այլեւս ո՛չ ինքը, ո՛չ իր իշխանութիւնը ներկայացնող որեւէ պաշտօնեայ ոտք չի դնի Բելառուս: Հիմա, փաստօրէն, Շուշի են մեկնել ու նոյն արտայայտութիւններն են արել թուրքական կամ թուրքախօս երկրների ղեկավարները, որոնց թուրքամէտ, ադրբեջանամէտ դիրքորոշումները յայտնի են, բայց որոնք նաեւ Հայաստանի գործընկեր-պետութիւնների ներկայացուցիչներ են, մասնաւորապէս՝ ՀԱՊԿ ու յատկապէս՝ ԵԱՏՄ շրջանակներում:

Ու այդ ինչպէ՞ս է լինում, որ Նիկոլ Փաշինեանը բացարձակապէս ոչ մի կերպ չի արձագանգում, ասենք, Ղազախստանի, Կիրգիզստանի, Ուզբեկստանի ղեկավարների յայտարարութիւններին, ծպտուն անգամ չի հանում, չի ասում կէսի կէսը այն ամէնի, ինչ ասաց Լուկաշենկոյի դէպքում: Ո՞նց է լինում այդպէս: Իսկ հնարաւո՞ր է, որ ամբողջ հարցն այն է, որ Բելառուսը, ի լրումն ամէնի, Ռուսաստանի հետ «միութենական երկրի» անդամ-պետութիւն է եւ դրա համար Լուկաշենկոյի արտայայտութիւնները դիւանագիտական սկանդալի պատրւակ դարձան: Ի՞նչ է ցոյց տալիս Փաշինեանի այս ակնյայտ «երկակի ստանդարտով» դիրքաւորումը: Իսկ սա, ինքնին, հերթական անգամ թոյլ է տալիս նկատել, որ Փաշինեանի մտահոգութիւնը ո՛չ Հայաստանն է, ո՛չ էլ, առաւել եւս, Արցախը, ո՛չ էլ որեւէ մէկի՝ արտայայտած թշնամանպաստ կարծիքը կամ յայտարարութիւնը: Ստացւում է՝ Փաշինեանի հիմնական խնդիրը Արեւմուտքի թելադրանքով տւեալ դէպքում՝ Բելառուսի՝ որպէս «միութենական պետութեան» անդամի միջոցով Ռուսաստանին հարւածելու, Ռուսաստանին վնասելու հերթական հնարաւորութիւնն էր:

Ինչն էլ նա արեց կամ դրսեւորեց: Հակառակ դէպքում ի՞նչն էր խանգարում, որ Փաշինեանը կամ նրա իշխանութեան ներկայացուցիչները նոյնքան կոշտ արձագանգէին Ղազախստանի, Կիրգիզստանի, Ուզբեկստանի, էլ չենք ասում՝ իրենց պաշտելի Եւրոմիութեան անդամ-երկրի ղեկավարի՝ Շուշիում ալիեւեան միջոցառման մասնակցելուն, էլ չենք ասում՝ նրանց հնչեցրած յայտարարութիւնների մասին:

«Փաստ»